Ինձ ցողի՛ր մշտիկով, որ սրբանամ, Լվա՛, որ ես ձյունից ավելի սպիտակ լինեմ։
Քո տնից արջառ չեմ վերցնում և ոչ էլ այծեր՝ քո փարախներից։
Ասողներից մեկը մտնում էր տեսնելու ունայնությունը, Խոսում էր իր սրտում և հոգու մեջ անօրենություն կուտակում. Դուրս էր գալիս և նույնը խոսում։
ոչ էլ մարդկանց ձեռքերով է պաշտվում, իբր թե մի բանի կարոտ է։ Նա է ամեն բանի տալիս կյանք և շունչ և ամեն ինչ։