Եվ ժողովարանում մի պիղծ դևի ոգին ունեցող մի մարդ կար. սա բարձր ձայնով աղաղակեց և ասաց.
Ժողովարանում մի մարդ կար, որ պիղծ դևի ոգի ուներ. նա բարձրաձայն աղաղակեց.
Նրանց ժողովարանում մի մարդ կար՝ պիղծ ոգուց բռնված, որն աղաղակեց
Նրա ուսուցման վրա զարմանում էին, որովհետև իշխանությամբ էր խոսում։
«Վա՜յ մեզ, Հիսո՛ւս Նազովրեցի, ի՞նչ ես ուզում մեզնից. մեզ կորստյան մատնելո՞ւ եկար. գիտենք, թե ո՛վ ես՝ Սուրբը Աստծու»։