Երբ նետերի է հանդիպում, արհամարհում է, թրի առաջ էլ չի նահանջում։
Երկյուղի վրա ծիծաղում է ու չի սոսկում և սրի առաջից ետ չի դառնում։
Նա հեռանում է իր ձագերից, կարծես իրենը չլինեն դրանք. իր վաստակի կորստյան վախը չունի նա,
Բայց երբ դեպի վեր ու բարձունքներ բարձրանա, կծիծաղի երիվարի ու նրա հեծյալի վրա։
Որոտում է դաշտում ու դոփում, զորությամբ դուրս է գալիս դաշտ։
Նրա վերևում շողշողում են աղեղն ու սուրը, շարժվում վահանն ու նիզակը։
Հարվածի ձայն, անիվի շարժման ձայն, կառքերի շաչյուն, հեծյալների արշավանք,