Վեր են կացել արդ ողջ սերունդներով, ոտքերն են պարզել ու ճամփա ելել՝ հարձակվելու վրաս։
Աջ կողմից խաժամուժն է կանգնում, ոտքերս հրում, ինձ համար իրենց կործանումի ճանապարհները պատրաստում։
աչքերի տեգով շարժվել ինձ վրա։ Իրար հետևից խփել է ծնկիս. բոլորը մեկտեղ խուժել են վրաս։
Գնդերը նրա, բոլորը մեկտեղ, հասել են վրաս. դարանակալները կտրել են բոլոր ճանապարհներս։
բայց նրանք հավետ ուրացել են ինձ. երբ ոտքի եմ կանգնում, բամբասում են ինձ։
Ժողովուրդն իրար պիտի անցնի, տղամարդը տղամարդու դեմ պիտի ելնի, ընկերը՝ ընկերոջ դեմ, մանուկը ծերի հետ պիտի ընդհարվի, անարժանը՝ արժանավորի հետ։