Առցանց Աստվածաշունչ

Գովազդներ


Ամբողջ Աստվածաշունչը Հին Կտակարան Նոր Կտակարան




Բ ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ 32:17 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ

Սենեքերիմը նաև նամակ էր գրել՝ Տիրոջը՝ Իսրայելի Աստծուն անարգելու համար, և նրա մասին ասում էր. «Ինչպես որ երկրի ուրիշ ազգերի աստվածներն իրենց ժողովուրդներին չփրկեցին իմ ձեռքից, այդպես էլ Եզեկիայի Աստվածն իր ժողովրդին չի փրկի իմ ձեռքից»։

Տես գլուխը

Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ

Սենեքերիմը նամակներ գրեց՝ հայհոյելով Իսրայելի Տեր Աստծուն և նրա մասին այսպես ասելով. «Ինչպես որ ուրիշ երկրների ազգերի աստվածներն իրենց ժողովրդին չազատեցին իմ ձեռքից, այդպես էլ Եզեկիայի Աստվածը չի ազատի իր ժողովրդին իմ ձեռքից»։

Տես գլուխը



Բ ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ 32:17
16 Խաչաձեւ Հղումներ  

Դու ինքդ լսել ես, թե ինչպես Ասորեստանի արքաները կործանել են բազմաթիվ երկրներ, իսկ դու պիտի փրկվե՞ս։


Մի՞թե ազգերի աստվածները փրկեցին Գոզանի, Քառանի, Ռափաթի մարդկանց, ծովեզերքի մոտ բնակվող Եդեմի որդիներին, որոնց ոչնչացրին իմ նախնիները։


Եզեկիան հրովարտակները վերցրեց դեսպանների ձեռքից, ընթերցեց դրանք, ապա գնաց Տիրոջ տուն և դրանք բաց վիճակում ցույց տվեց Տիրոջը։


Ո՞ւմ նախատեցիր ու հայհոյեցիր, ո՞ւմ վրա նախատալից ձայնդ բարձրացրիր, և հայացքդ հառեցիր։ Իսրայելի սուրբի՞ վրա։


գիտեմ նաև քո զայրույթն իմ դեմ։ Քո խռովքը հասել է ականջիս։ Ես կարթ կգցեմ քո քթին, սանձ կդնեմ քո կզակին, քեզ հետ կուղարկեմ այն ճանապարհով, որով եկել ես։


Իրապես արքան լսել էր, որ եթովպացիների արքա Թարական ելել էր իր դեմ պատերազմելու։ Նա դարձյալ դեսպաններ ուղարկեց Եզեկիային՝ ասելով. «Այսպե՛ս ասեք Հուդայի արքա Եզեկիային.


Իմ հայրերի կոտորած այդ ազգերի բոլոր աստվածներից ո՞ր մեկը կարողացավ փրկել իր ժողովրդին իմ ձեռքից, որ ձեր Աստվածը կարողանա ձեզ փրկել իմ ձեռքից։


Եվ ավելին էլ խոսեցին նրա պաշտոնյաները Տիրոջ՝ Աստծու և նրա ծառա Եզեկիայի դեմ։


Այն ժամանակ Սանաբաղատն ինձ մոտ ուղարկեց իր ծառային, որ ձեռքին մի բաց նամակ ուներ,


«Մի՞թե կացինն առանց փայտահատի կբարձրանա, կամ սղոցը վերև կելնի՞ առանց մեկի ձգելու. այնպես էլ՝ գավազանը կամ ցուպը, եթե մեկը չբռնի այն։


Եզեկիան, պատգամաբերների ձեռքից վերցնելով հրովարտակը, կարդաց, մտավ Տիրոջ տունն ու այն փռեց Տիրոջ առաջ։


Նա իր բերանը հայհոյանքով բացեց Աստծու դեմ և հայհոյեց նրա անունը, նրա երկրավոր ու երկնային բնակավայրերը, այսինքն՝ երկնքում բնակվողներին։


Դավիթն իրեն շրջապատող մարդկանց ասաց. «Ի՞նչ կանեն այն մարդուն, որ այլազգուն սպանի և Իսրայելի նախատինքը վերացնի։ Ո՞վ է այդ անթլփատ այլազգին, որը կենդանի Աստծու զորքին վիրավորանք է հասցնում»։


Քո ծառան առյուծ էլ է սատկեցրել, արջ էլ։ Նույն կերպ կվարվեմ ես այդ անթլփատ այլազգու հետ։ Արդ, ինչո՞ւ չգնամ, չսպանեմ նրան և այսօր ևեթ վերացնեմ Իսրայելի նախատինքը։ Ո՞վ է այդ անթլփատը, որ կենդանի Աստծու զորքին նախատեց»։