Եվ գիտուններն ասացին փարավոնին. «Սրա մեջ Աստծու մատը կա»։ Սակայն փարավոնի սիրտը կարծրացավ, և նա, ինչպես ասել էր Տերը, չլսեց նրանց։
ԱՌԱԿՆԵՐ 26:11 - Նոր Էջմիածին Աստվածաշունչ Ինչպես շունն է դառնում ատելի, երբ դառնում է իր փսխածին, այնպես էլ անմիտն է իր չարությամբ, երբ դառնում է դեպի իր մեղքերը։ Նոր վերանայված Արարատ Աստվածաշունչ Ինչպես որ շունն է ետ դառնում դեպի իր փսխածը, այնպես էլ անմիտը կրկնում է իր հիմարությունը։ |
Եվ գիտուններն ասացին փարավոնին. «Սրա մեջ Աստծու մատը կա»։ Սակայն փարավոնի սիրտը կարծրացավ, և նա, ինչպես ասել էր Տերը, չլսեց նրանց։
Եվ պիտի ասես. «Ինձ ծաղրում էին, բայց ես ցավ չէի զգում, ինձ այպանում էին, բայց ես չէի հասկանում, ե՞րբ է բացվելու առավոտը, որ ելնեմ, գտնեմ, թե ում հետ պիտի շրջեմ»։
Կարող ես անզգամին հարվածել և անարգել ատյանում, սակայն նրա անզգամությունը չես հեռացնի նրանից։
Ապա գնում է և իր հետ վերցնում իրենից ավելի չար յոթ ուրիշ ոգիներ և մտնում բնակվում է այնտեղ, և այդ մարդու վերջը լինում է ավելի վատ, քան նախկինում էր։ Այսպես կլինի նաև այս չար սերնդի հետ»։
Նրանց հարմար է գալիս այն ճշմարիտ առածը, թե՝ «Շունն իր փսխածին է վերադառնում» (Առկ. 26.11), կամ՝ «Լվացված խոզի աչքը միշտ տիղմի մեջ է»։