Նա ասաց պատանյակին. «Վազիր գտի՛ր այն նետերը, որ ես պիտի արձակեմ»։ Նա նետեր արձակեց, և պատանին վազեց, որ դրանք բերի։
Նա տղային ասաց. «Վազի՛ր, գտի՛ր այն նետերը, որ ես պիտի արձակեմ». և երբ տղան վազում էր, նա նետը նրանից այն կողմ արձակեց։
Առավոտյան Հովնաթանը դաշտ գնաց, ինչպես որ պայմանավորվել էին ինքն ու Դավիթը։ Նրա հետ մի փոքրիկ պատանի կար։