Իսկ կինն ասաց նրան. «Դո՛ւ լռիր և մի՛ խաբիր ինձ, որովհետև իմ երեխան կորավ»։ Եվ ամեն օր մայրը դուրս էր ելնում ու գալիս այն ճանապարհը, որով նրանք գնացել էին։ Ցերեկը հաց չէր ուտում, իսկ գիշերը չէր դադարում իր որդի Տովբիային սգալուց։ Երբ լրացան հարսանիքի տասնչորս օրերը, որ Հռագուելը երդվել էր, թե նրանք այնտեղ կմնան,