Աստված անտարբեր չէ մարդու գործերի հանդեպ1 Եղիուսը նորից խոսեց ու ասաց. 2 «Այդ ի՞նչն ես իրավունք համարել, ո՞վ ես դու, որ ասում ես. «Արդար եմ Տիրոջ առաջ», 3 կամ՝ «Մեղանչեցի, ի՞նչ անեմ»։ 4 Կպատասխանեմ քեզ ու երեք բարեկամներիդ. 5 երկնքի՛ն նայիր ու տե՛ս, նկատի՛ր ամպերը. որքա՜ն բարձր են քեզանից։ 6 Եթե մեղք ես գործել, ի՞նչ ես անելու, ու եթե բազում անիրավություններ ես արել, ի՞նչ կարող ես անել։ 7 Արդ, եթե արդար ես, ի՞նչ ես տալու նրան, կամ ինքն ի՞նչ է ստանալու քո ձեռքից։ 8 Ամբարշտությունդ՝ քեզ նման մարդկանց, արդարությունդ էլ մարդու որդիների համար օգուտ չունեն։ 9 Շատերի կողմից զրպարտվածները կաղաղակեն, աղաղակ կբարձրացնեն շատերի բազուկի պատճառով։ 10 Սակայն մեկը չի ասել. «Ո՞ւր է Աստված, որ այս ամենն ստեղծել է, որ կարգում է գիշերային պահակության ժամերը, 11 որ ինձ զատում է երկրի չորքոտանիներից ու երկնքի թռչուններից»։ 12 Այն ժամանակ ձայն կտան, բայց չես լսի, որովհետև ինչ որ պատահում է, տեղի է ունենում չարերի ամբարտավանությունից։ 13 Տերը չի ուզում անկարգություններ տեսնել, որովհետև Ամենակալն ինքը տեսնում է բոլորին, 14 ովքեր անօրենություն են գործում. և ինձ կփրկի։ Խնդիրքդ ներկայացրո՛ւ նրան, եթե կարող ես գովել նրան այնպես, ինչպես Է։ 15 Եվ արդ, քանի որ չկա մեկը, որ կրել է նրա բարկությունը, մեկը, որ գիտակցել է իր ծանր հանցանքները, 16 ապա ուրեմն Հոբն էլ զուր է բացում բերանը և իր անգիտությամբ ծանրացնում խոսքերը»։ |
© Bible Society in Armenia © Հայաստանի Աստվածաշնչային Ընկերություն
Bible Society of Armenia