5 «Синің чазыхтарың позыдылчалар» тирге оой ба алай «Тур, пас чӧр» бе?
Иисустың адына киртініс ӱчӱн, Аның ады пу сірер кӧрчеткен паза таныпчатхан кізінің саан кирді. Аннаң килчеткен киртініс, тізең, ағаа прайзыңарның кӧзіне хазыхтаныс пирді.
Пётр ағаа теен: – Эней! Сині Иисус Христос имнепче. Тур тӧзегіңнең. Ол кізі сах андох тур килген.
Нинҷе-де кізі Аныңзар чӱллері пос кізіні тӧзегінең хадох ағыл килген. Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырчатхан кізее теен: – Ӧрін, оол! Синің чазыхтарың позыдылчалар!
Кізі Оолғының пу чирде чазыхтарны позыдар ӱлгӱзі пар, сірер анзын амох кӧріп аларзар. Анаң Ол чӱллері пос кізее теен: – Тур, тӧзегіңні алып алып, ибіңзер пар.
Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ол ағырығ кізее теен: – Оолғым! Синің чазыхтарың позыдылчалар.
Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырығ кізее чоохтанған: – Чазыхтарың позыдылчалар.
Ипчее, тізең, теен: – Чазыхтарың позыдылча. –