23 Аннаңар, сыйииңны тайығ салҷаң орынзар ағыл киліп, харындазыңның сағаа тарынчатханын сағысха кир киліп,
Худайға пазырчатса, тізең, піреезіне тарынған ползаңар, пурнада аның пырозын тастаңар. Андада Тигірдегі Пабаңар даа сірерге чазыхтарыңны позыдар.
сыйииңны, тайығ салҷаң орындох халғыс салып, пастап, парып, харындазыңнаң чаразып ал, анаң нандыра киліп, сыйииңны тайыға сал.
Андада Иисус ағаа теен: – Кӧр, пірдеезіне чоохтаба! Абыссар парып, позыңның арығ пол парғаныңны кӧзіт; анаң, имненіп алғаныңны киречілирге тіп, Моисей Чахии хоостыра тайығ сал.
Харах чох алығлар! Хайзы улуғдыр? Сыйых па? Алай ол сыйыхты чарытчатхан тайығ орны ба?
Закхей, тізең, тура тӱзіп, Хан-пиге чоохтанған: – Хан-пигім! Мин чох кізілерге пайымның чарымын пир саларбын. Пірее дее кізіні хыйыхтаан ползам, ағаа тӧрт анҷа нандырарбын.