74 Андада Пётр теен: – Обал Худай! Сынны чоохтапчам, мин Ол Кізіні пілбинчем. Олох туста питук тапсабысхан.
Кемге Мин хынчам, аны, пырозын ілезіне сығарып, хатығлапчам. Аннаңар, кӱстеніп, пыросыныңар.
Кем Хан-пигібіс Иисус Христосха хынминча – ағаа харғас. Кил, Хан-пигібіс!
Чох, – пазох нандырған Пётр. Сах андох питук тапсабысхан.
Сірерні ӧдірчеткен, че худыңарны ӧдір полбинчатхан кізідең хорыхпаңар. Че Кем сірерні дее, кӧңніңерні дее кӧйчеткен кӧлде чох идер, Анзынаң тың хорығыңар.
Харындастарымның ӱчӱн позым даа Христостаң хыйа итірерге тимдебін. Олар минің туғаннарым, пір чон тӧлі,
Че Пётр, ол кізее нандырып, теен: – Нимедеңер чоохтапчатханыңны пілбинчем. Ол іди чоохтан париғандох, питук тапси тӱскен.
Че Пётр, тоғыр саап, нандырған: – Син ниме теенін оңар полбадым, – іди тіп ала, хана ізиинзер пас чӧрібіскен. Ол туста питук тапсабысхан.
Андада Иисус ағаа теен: – Сынны чоохтапчам сағаа, пуох хараазын, питук ікі хати тапсаанҷа, Миннең ӱс хати тӧдір поларзың.
Аның ханы ӱчӱн нандырығ піс позыбыс паза пістің палаларыбыс тудар, – хысхырған ағаа прай чон.
Сынны сағаа тіпчем: пуох хараазын, питук тапсаалахха даа, син Миннең ӱс хати хыйа полыбызарзың, – нандырған ағаа Иисус.
Тӱрче полғанда, анда турчатхан кізілер, пас киліп, Пётрға тееннер: – Син сынап таа оларның пірсізің, чооғыңнаң пілдістіг нооза.
Андада Пётр Иисустың «Питук тапсаанҷа, син ӱс хати Миннең тӧдір пазынарзың» теенін сағысха кир килген. Анаң, оортах парып, ол ачығ ылғабысхан.