53 Мині Пабамнаң полызығ сур полбас тіп сағынчазың ма? Сурынзамох, Ол Мағаа он ікі тӱбеннең дее кӧп ангел ыс пирер.
Мынзын истіп, сайтан Аны тастап парыбысхан, сах андох ангеллер, киліп, Иисусха полысханнар.
Адың кемдір? – сурған ол кізідең Иисус. – Тӱбен, – нандырған ол. Істіне кӧп чабал хут кіргеннеңер, ол іди адантыр.
Адамның соондағы читінҷі уйазынаң сыххан Енох пу кізілердеңер піди ухаанҷылаан: «Тӱбен саннығ ах-арығ ангеллерінең хада Худай килер.
Хаҷан Кізі Оолғы Позының сабланызында паза Аннаң хада прай ах-арығ ангеллері чиде салзалар, андада Ол Позының сабланыстығ ӱлгӱ сіреезіне одырыбызар.
Иисус сурған аннаң: – Адың синің кемдір? Чабал хут нандыр пирген: – Піс кӧптеңер адым минің Тӱбен.
Олар Иисуссар пас килгеннер. Пайаағы алҷааххан тӱбен айналығ кізі иптіг тонан салып одырчатхан. Ол позының сағызында полған. Аны кӧріп, килген чон хорых парған.
Минің тынымны пірдеезі пыласпинча, Мин аны Позым пирчем. Тынымны, пиріп, хатап алҷаң ӱлгӱм пар. Іди идерге Пабам Мағаа чахаан.
Минің хан-чирім пу чир ӱстӱнде нимес. Хан-чирім пу чир ӱстӱнде полған полза, нымысчыларым, Мині иудейлерге пирбес ӱчӱн, алныма турарҷыхтар. Че хан-чирім – чир ӱстӱнде нимес, – нандырған Иисус. –