25 Иоанның кіреске тӱзіргені хайдаң килген: Худайдаң ма алай кізілердең ме? Андада олар, пос аразында ӱзӱріп, чоохтасханнар: – «Худайдаң» тізебіс, Ол сурар: «Андағда ноға сірер Иоаннға киртінмеезер?»
Худай пісті позыбыстаң артых пілче, Ол прай ниме пілче. Аннаңар чӱреебіс чазых иткенібістеңер сизіндірзе дее, амыр поларбыс.
Худайның чалғыс Оолғына киртінчеткен кізі чарғылатыртпинча, че киртінминчеткен кізі, тізең, киртінмеені ӱчӱн, чарғылатырт салған.
Иоанн, Сӧстеңер киречілеп, хысхырып ала чоохтаан: – «Минің соомҷа Килчеткені, мин тӧреелеккеӧк пар полғаннаңар, миннең илбек» тіп чоохтаам Пу Кізідеңер.
Олар, пос аразында ӱзӱріп, чоохтасханнар: – «Худайдаң» тізебіс, «Андағда ноға сірер Иоаннға киртінмеезер?» сурар Ол.
Худай пір кізіні ысхан. Аның ады Иоанн полған.
Анзын халас албааныбыстаңар тіпче полар, – чоохтасханнар ӱгренҷілері постары аразында.
Мин сірердең пір ле сурығ сурарбын, ағаа нандыр пирзеңер, Мин дее сірерге прай нимені хайдағ ӱлгӱнең итчеткенімні чоохтап пирербін, – тіп нандырған оларға Иисус. –
Че «Кізілердең» тізебіс, чоннаң хорғыстығ. Олар Иоанны ухаанҷы тіп улуғлапчалар нооза.
Анзылары тапсабааннар. Иисус, тізең, холын теертіп, ол кізіні, имнебізіп, позыдыбысхан.