21 Сынны сірерге тіпчем, сірер киртінчетсеңер паза ікінҷілебинчетсеңер, пу ағас хайди пол парды, ідӧк ит поларзар, пу таға даа «кӧдіріліп, талайзар тӱс пар» тізеңер, ол тӱзер, – нандырған оларға Иисус.
Че кӧмес тее ікінҷілебин, киртініп, сурынарға кирек. Ікінҷілеен кізі чилге сабылған талай салғағы осхас.
Иисус, тізең, оларға теен: – Киртіністерің чохтаңар. Сынны тіпчем сірерге: киртіністерің горчицаның ӱренінҷе дее полған полза, пу таға «мыннаң тігзер чыл парыбыс» теен ползар, ол чыл парыбызарҷых. Андада сірер ит полбас ниме чох полар.
Ухааннирым пар полза паза прай чазыттарны пілчетсем, ноо даа піліс алчатхан ползам, тағларны орнынаң тибіредерге кӱс пирчеткен прай киртініс минде полза, че хынызым чох полза, тик-хуруғ кізібін.
Хан-чирінде поларға салылғаннар, тізең, тастындағы харасхызар сығара сӱрдірерлер. Анда сыыт паза тіс хыҷыразы полар. –
Ӱгренҷілері, аны кӧр салып, таңнап парғаннар: – Ноға смоковница іди кинетін хуруп парды? –
Кил! – теен Иисус. Пётр, кимедең сығып, суғҷа Иисуссар пар сыххан.