32 Иисус, тохти тӱзіп, оларны Позынзар хығырып, теен: – Ниме кирек сірерге Миннең? –
Пір дее нимее сағыссырабаңар. Че пазырчатсаңар, сурынчатсаңар, кӧңніңерні алғыстаснаң Худайға ас пир турыңар.
Ниме кирек сағаа? – сурған ол ипчідең Иисус. – Сӧс пир мағаа: хан пол парзаң, пу ікі оолғымның пірсі Синің оң сариңда, ікінҷізі, тізең, сол сариңда одырарлар, – нандырған Ағаа ол ипчі. –
Аннаңар мин, сірер хығырғанда, пір дее таласпин килдім. Че хайдағ кирекнең мині хығырдыңар тіп сурапчам.
Кізілер оларны тысханнар, че олар уламох тың хысхырғаннар: – Айадах піске, Хан-пигібіс, Давидтің тӧлі!
Хан-пигібіс! Пістің харахтарыбысты ас пир! – тееннер олар Ағаа.