14 Сах іди Тигірдегі Пабаңар, пу кічіглернің пірдеезі чох пол парбазын тіп, хынча. –
Піреелері, Хан Худай молҷаан нимені соона салдырча тіп сағынчатханнары, алҷаастанчалар. Хан Худай, тыстанып ала, сағыпча. Ол пірдеезін ӧлзін тіп сағынминча. Худай прайзын, чазыхтарын тастап, Позынзар айланарға маңнан халзыннар тіп хынча.
Мин оларнаң хада чир ӱстӱнде полғанда, оларны, Мағаа пиргеннеріңні, Синің кӱзіңнең хайраллап халғам. Худай Пічиинде пазыл парғаны толзын тіп, Мині садар кізідең – «ӧлімге салылған оолдаң» – пасхазын, пірдеезін чідірбеем.
Олар азыранып алғанда, Иисус Симон-Пётрдаң сурған: – Ионаның оолғы, Симон! Син Мағаа пасхаларынаң тың хынчазың ма? – Йа, Хан-пигім! Син пілчезің, мин Сағаа хынчам, – нандырған Пётр. – Минің хурағаннарымны хадар, – теен Иисус.
Кӧні чолларҷа чӧрінер: ахсапчатхан кізі частыхпазын, че айдас пол парзын.
Аннаңар, талламалары Христос Иисуста арачыланыс табарлары паза мӧгі сабланысха кірерлері ӱчӱн, мин прай сидіктерні сыдас турбын.
Хорыхпаңар, сірер кічіг хой ӧӧрі! Худай Пабаңар Худай хан-чирін сірерге пиреріне чӧпсінче.
Прай пу нимелердеңер Худайы чохтар сағыссырапчалар. Тигірдегі Пабаңар сірерге пу нимелернің кирек полчатханын прай пілче.
Сірер, тізең, піди пазырыңар: Тигірдегі Пабабыс! Синің Адың сабланзын;
Сірернің дее чарытхыларың кізілерге іди чарызын, олар сірернің чахсы киректеріңні кӧрзіннер паза Тигірдегі Пабаңарны сабландырзыннар. –
Аны таап алза, тізең, сынны сірерге тіпчем, ол пу хойға чітпеен тоғызон тоғыс хойдаң артых ӧрінче.
Харындас кізі, синнең тоғыр полып, чазых ит салза, пар андар, пос аразында чоохтазып, алҷаазын кӧзіт пир ағаа. Ол синің чооғыңны исчетсе, син аны позыңа хатап айландырып алдың.