10 Кӧріңер, пу кічіглернің пірдеезін хыйыхтабаңар. Тіпчем сірерге, оларның ангеллері хаҷан даа Тигірдегі Пабамның алнындалар. –
Ангеллер Худайның нымысчылары ла. Олар арачылан халар кізілернің нымызына чӧрерге турғызыл парғаннар.
Анаң ол чох кізі ӱреп парған, ангеллер, тізең, аны Авраамның хыринда одырт саларға апарыбысханнар. Пай даа ӱреп парған. Аны чыып салғаннар.
Ол чирнің тӧрт пулиинзар Позының ангеллерін чоон табыстығ пырғылығ ызыбызар. Олар Аның таллап алған кізілерін тигірнің пір хыринаң пасха хырина теере чыып аларлар. –
Ангел ағаа нандырған: – Мин Худайның алнында турчатхан Гавриилбін, Ол мині синзер чоохтазарға паза пу чахсы хабарны искірерге ысхан.
Сах іди Тигірдегі Пабаңар, пу кічіглернің пірдеезі чох пол парбазын тіп, хынча. –
Кем Мағаа киртінчеткен кічіглернің піреезін дее чазыхха сух салар, андағ кізіні, мойнына теербен тазын палғап салып, талай тӱбіне тастабысса, ағаа артых поларҷых.
Ирод ӱреен соонда, Египеттегі Иосифке, тӱзінде Хан Худайның ангелі киліп,
Олар парыбысханда, Хан Худай ангелі, Иосифке тӱзінде киліп, теен: – Ирод пу Час Паланы, ӧдір саларға харазып, тілеп чӧрер. Тур, Час Паланы паза іҷезін алып, Египетсер тис. Анда мин искіріг пиргенҷе пол тур.
Че ол іди идерге сағын чӧрген туста, тӱзінде андар Хан Худайның ангелі киліп, теен: – Давид тӧлі, Иосиф! Мариядағы пала Худай Худынаң, аннаңар аннаң хоных хонарға хорыхпа.
Пу ӱгредіге тоғырланчатханнар кізее нимес, че Худайға тоғырланчалар. Ол, тізең, сірерге Позының ах-арығ Худын пирче нооза.
Иблерің чоғыл ба, чіп-ізіп аларға? Алай Худай тигірибін нимее салбин, чохтарны пазынҷыхтапчазар. Ниме чоохтирбын сірерге? Аның ӱчӱн махтим ма? Чох, махтабаспын.
Аннаңар пірдеезі аны нимее салбин полбазын. Че ол минзер иптіг читсін тіп, амыр-хазых ӱдес салыңар. Мин харындастарымнаң аны сағыпчам нооза.
Син, тізең, ноға харындазыңны хомайлапчазың? Алай ноға харындазыңны нимее салбинчазың? Піс прайзыбыс Христостың чарғызында турарбыс нооза.
Мин Худай кізізібін, мин Ағаа пазырчам. Пу хараазын Худайның ангелі хараама кӧрін килген.
Че кинетін Ирод, Худайны сабландырбааны ӱчӱн, Хан Худайның ангеліне саптыртыбысхан. Ирод хан, істінең хурттарға чиртіп, ӱреп парған.
Че кізілер ағаа тееннер: – Сағызың орнында ба синің? Че ол хыс чоохтаанынох ла чоохтаан. Кізілер, андада чоохтасханнар: – Ол аның ангелі полар.
Кӱнӧрте тоғыс час тузында Корнилийге Худай ангелінің позынзар кір килгені хараана кӧрін парған. Ол ағаа теен: – Корнилий!
Че хараазын Хан Худай ангелі, харибнің ізіктерін азып, оларны позыдыбызып, теен: –
Синің чиит чазыңнаң санаспин полбазыннар, син, тізең, киртіністіглерге чооғыңда, хылынғаныңда, хынызыңда, кӧңніңде, киртіністе паза ах-арығ тудынғаныңда кӧзідім пол.
Кӱс-сағ чохтарнаң хости, оларны позымзар тартып алар ӱчӱн, ідӧк кӱс-саам чоғох полғам. Хай-піреелерін дее арачылап халар ӱчӱн прайзына прай ниме пол пиргем.
Піс, кӱстіглер, пос кӧңнінҷе полбин, чазығ кізілернің аарсаанын артынарға кирекпіс.
Ит чібеені, араға іспеені паза харындазыңны харылдырчатхан, алай изі чохтандырчатхан, алай чазығ итчеткен нимені итпеені артых полар.
Худайның алнында турчатхан читі ангелні кӧр салғам. Ангеллерге читі пырғы пиріл партыр.
Харындастар! Кізі пірее чазыхтың холына кір парза, сірер, Худай Худынаң устанчатхан кізілер, постарыңны пазынып, аны тӱзетчедіңер. Пос постарыңны, пірее хынығысха тартыл парыбыспасха тіп, сизініп одырыңар.
Кем-де мині пічіктерімде хазыр паза кӱстіг, позы килзе, тізең, чазығ, тик чоохтығ тіпче.
Мин, Павел, сірернің араңарда полғанда, тідінмес, ырахтаң, тізең, сірерні хатығлаачы тіп тітірчеткен кізі, сірердең сурынчам. Христос чіли, амырнаң паза чахсынаң сірерге алданчам:
Анаң Иисус хосхан; – Сірерні исчеткеннер, Мині дее исчелер, сірерні хыйа итчеткеннер, Мині дее хыйа итчелер. Мині хыйа итчеткеннер, тізең, Мині ысхан Худайны даа хыйа итчелер.
Чарғыны чиңіске читірбеенде, Ол сыы пазыл парған хамысты сындырбас, ысталчатхан чарытхыны даа ӱзірбес
Христос, тигірдегізін сомнапчатхан, кізі холы иткен иң ызых отахха кірбеен. Ол, амды пістің ӱчӱн Худайның алнында турызарға тіп, тигірге кірген.