22 Ол чирлердең сыххан ханаан ипчі, Иисуссар киліп, хысхырған: – Айадах мағаа, Хан-пигім, Давид тӧлі! Минің хызым айнаа тың хаптырт салды.
Иисус андартын парчатхан туста, Аның соонҷа ікі харах чох кізі, парып, хысхырған: – Айадах піске, Давидтің тӧлі, Иисус!
алданған: – Хан-пигім! Айадах минің оолғыма. Ол, ай толызына орта алҷаағып, кӧйчеткен отха алай суға удаа сегіріп, тың ирееленедір.
Албан чығҷаң кізі, тізең, оортах турып, тигірзер харахтарын кӧдірерге дее тідінмеен, че, кӧксін сабынып, чоохтанған: «Худай! Айадах мині, чазыхтығ кізіні!»
Анаң хысхырғаннар: – Иисус Ӱгретчі! Айадах піске! –
Иисустаңар хабар прай Сирий чирінҷе тараан. Андар чадығдағыларны, аймах ағырығларға пастырчатханнарны, талчатханнарны, айна кіргеннерні, алҷаахханнарны, чӱллері пос кізілерні – прайзын ағыл килҷеңнер. Иисус прайзын чазылдырған.
Иисус Христостың ӧбекелері: Ол Давидтің паза Авраамның тӧлі полча. Аның ӧбекелері мындағлар:
Че Ол ағаа пір дее сӧс чоохтанмаан. Андада ӱгренҷілері, пас киліп, Аннаң сурынғаннар: – Пістең оортах ызыбыс аны, сообысча хысхыр килче! –
Олар, Иисусты истіп, ағырығларынаң имненіп аларға килгеннер. Чабал хуттарға иреелеттірчеткеннер дее имненіп алғаннар.