10 Иоанның мойнын харибде кизе сабызарға кізілер ысхан.
Че, тіпчем сірерге, Илия килген полған, че кізілер аны, таныбин, хайди хынза, іди иткеннер. Кізі Оолғына даа сах ідӧк олардаң хатығ теңер.
Олар ухаанҷылирын тоос салзалар, тӱбі чох чирдең аң сых килер. Ол пу киречілернең харбазар, анаң оларны чиңіп, ӧдір салар.
Ирод, тізең, теен: – Иоанның мойнын мин ӱзе сабысхам. Мынзы чи Кем полҷаң, Кемнеңер пу нимелерні исчем? Иисусты кӧріп алҷаң оңдай тілеп сыххан.
Че сірерге чоохтапчам: Илия кил парғанох, че аны, Худай Пічиинде пазылғаны хоостыра, хынғанни ит парыбысханнар.
Хан сағысха тӱскен, че аалҷылар алнында пирген сӧзін тудар ӱчӱн, ол хыстың сурынызын толдыр пирерге чахаан.
Анаң олар аның пазын, табахта ағыл киліп, ол хысха пиргеннер, анзы, тізең, іҷезіне апар пирген.
