32 Анзын Ол прайзына кӧні чоохтаан. Че Пётр, Аны хыйа апарып, удурласхан.
Пётр, Аны оортах хығырып алып, Ағаа удурлазып, чоохтан сыххан: – Позыңны айадах, Хан-пигім! Полбас андағ ниме Синнең!
Амға теере Мин сірернең кип-чоохтарнаң чоохтасхам, амды, тізең, Пабамнаңар кип-чоохтарнаң нимес, че кӧні чоохтир тузым чағдапча.
Ӱгренҷілері Иисусха тееннер: – Амды Син, кип-чоохтарнаң чоохтабин, кӧні чоохтапчазың.
Иисус ағаа піди нандырған: – Мин кізілерге прай нимені чазырбин чоохтаам. Прай иудейлер чӧрҷең синагогаларда паза Иерусалим храмында сыбыра ӱгреткем. Пір дее нимее харанға ӱгретпеем.
Марфа, тізең, чахсы сыйлирға полып, маң чохтанып одырған. Анаң, Иисуссар пас киліп, теен: – Хан-пигім! Туңмамның мині чалғыс позымны ла хайындырчатханына киреен халбинча ба? Чоохтазаң ағаа, полыс пирзін мағаа.
Иисус кимеде, частых салып алып, узупчатхан. Аны усхурып, тіпчелер: – Ӱгретчі, нӧӧс, пісте киреең пір дее халбинча, піс ӧлерге чӧрбіс!
Андада Иисус оларға кӧні чоохтаан: – Лазарь ӱреп парды.