42 Хызыҷах сах андох тур килген, анаң пас чӧр сыххан. Ағаа он ікі час полған. Кӧрген кізілер тың хайхасханнар.
Кізілер, тың хайхазып, чоохтасхлааннар: – Прай нимені чахсы итче: туныхтарын истер иде, тіл чохтарын чоохтазар иде.
Анаң кимее одырыбысхан. Чил тохтап чӧрібіскен. Ӱгренҷілері пос алынҷа чапсысханнар паза тың хайхасханнар.
Олар, тізең, тың ӱрӱк парып, пос аразында чоохтасханнар: – Чил дее, кӧл дее Аның сӧзін исчеткенде, кем полҷаңдыр ол андағ?
Прайзы, ӱрӱк парып, удур-тӧдір сурастырысхлааннар: – Ниме полды пу? Чабал хуттарға ӱлгӱ салып, оларны позының оңдайынҷа полдырчатхан кемдір Ол андағ? Хайдағ андағ наа ӱгредіг полар ол?
Анаң, хызыҷахты холынаң тудып алып, теен ағаа: – Талифа куми. Анзы «Хызыҷах, сағаа тіпчем, тур», теені полған.
Иисус оларны, пу нимедеңер пірдеезі пілбезін тіп, хатығлаан паза хызыҷахты азырап саларға чахаан.