65 Хайзылары Ағаа тӱкӱргеннер, хараан чаба палғап, Аны саап ала чоохтанғаннар: – Че, ухаанҷыла амды! Нымысчыларынаң ала Иисусты наахтааннар.
Иң улуғ абыс Ананий Павелнең хости турчатханнарға аны ахсынаң сабарға чахаан. –
Изен ползын, Иудей ханы! – хысхырғаннар Ағаа. Іди хысхырып, Аны сырайынаң сапханнар.
Ол іди теенде, хыринда турчатхан хадағҷыларның пірсі, Аны наағынаң сабызып, теен: – Хайди полып, улуғ абысха піди нандырчазың? –
Чааҷылар Аны пазынаң сымыхнаң саап, чаба тӱкӱргеннер паза, кӱрленіп ала, тізекке тӱзіп, Ағаа пазыраачых полғаннар.
Иисусха кӧрееңер. Ол пістің киртінізібісті пастабызып, аны толдыра итче. Аны сағыпчатхан ӧріністі Иисус пілген. Че пастап, Ол уйаттаң хорыхпин, кіресте ирее кӧрген. Амды, тізең, Ол Худайның оң саринда одырча.
Ағаа кӱлерлер, чаба тӱкӱрерлер, соғарлар анаң ӧдір саларлар. Че ӱзінҷі кӱнінде Ол тіріл парар.
Чаба тӱкӱріп, сымыхтар алып, пазынаң сапханнар.