37 Нандыра киліп, кӧрзе, пайаағы ӱгренҷілері узупчалар. Андада Ол Пётрға теен: – Симон, син узупчазың ма? Пір час таа узубин пол полбадың ма?
Анаң ӱгренҷілерінзер киліп, оларның узупчатханнарын кӧріп, Пётрға теен: – Хайди сірер Миннең хада, узубин, пір час таа пол полбадар?
Ағаа нимені иртерге киліскенін сағысха алыңар. Чазыхтығ чонға хыйыхтадып, хайди ирееленген. Анзы сірерге, кӧңніңерні тӱзірбин, махачы тудынарға полыссын.
Че ипчі алчатхан оол орайлатчатханда, прайзы, сабыхсып, узубысхан.
Піди чоохтанған Ол: – Авва Пабам! Прай ниме Синің холыңда: пу ӱлӱзімні хыйа ит пир Мағаа. Че, Мин хынғанни итпе, Позыңның кӧңнін толдыр.
Хыҷыхха пастырбас ӱчӱн, узубаңар, пазырыңар. Кізі кӧңні кӱстіг, че ит-сӧӧгі порт.