13 Иисус, ікі ӱгренҷізін ысчатханда, оларға чоохтаан: – Саарзар парыңар. Сірерге суғлығ ыраға апарчатхан кізі тоғас парар. Аның соонҷа пазып,
Хаҷан Ол кирек тиміне чит парғанда, Аның чооғын исчеткен кізілерге мӧгі арачыланыс пирҷең оңдай полған.
Худайдаң пір дее ниме чазыр полбассың. Прай чайалған ниме Аның хараа алнында паза Ағаа азых. Аның алнында піс иткен киректерібіс ӱчӱн нандырығ тударбыс.
Сірер, Мин чахаан нимелерні толдыр турзаңар, Минің арғыстарым поларзар.
Минің дее позымнаң пӧзік пастыхтарым пар, позымның даа холымда чааҷылар пар. Чааҷыларымның піреезіне «пар» тізем, анзы парадыр, пасхазына «кил» тізем, ол киледір; нымысчыма «мыны ит» тізем, ол идедір.
Ол сірерге ниме чоохтир, аны идіңер, – чахаан сӱмекчіннерге іҷезі.
Ачытпаан халас пайрамының пастағы кӱнінде, тайыға хурағанны соғыбысханда, ӱгренҷілері Иисустаң сурғаннар: – Син иирде хайда азыранарзың? Піс, андар парып, чиис тимнебізибіс.
ол кірген тураа хадох кіріп, иб ээзіне чоохтирзар: «Ӱгретчі ӱгренҷілерінең хада Па́сха чиизін чіҷең орын хайдадыр тіп сурапча».