29 Пір наағыңнаң сапхан кізее, ікінҷі дее наағыңны тут пир. Кибіңні пыласчатхан кізее, кӧгенееңні дее алчатса, тоғырланма.
Сірер мағаа, пиктегде полғанымда, полысхазар паза ис-пайыңар пыластырғаннарыңда, ӧрінгезер: сірернің тигірде аннаң артых, хаҷан даа тоозылбас пайыңар парын пілгезер нооза.
Сірерні пазынчатханнарға, сірерні тонапчатханнарға, сірерге ӱлгӱ салчатханнарға, сірерге улуғзырхапчатханнарға, наахтапчатханнарға тыстанчазар нооза.
Пос аразында чарғыласчатханнарың даа улуғ уйат. Ӱреге кір парғаннарың сірерге артых полбасчых па? Пыластыр салғаны сірерге артых полбасчых па?
Ол іди теенде, хыринда турчатхан хадағҷыларның пірсі, Аны наағынаң сабызып, теен: – Хайди полып, улуғ абысха піди нандырчазың? –
Анаң, сырайына тӱкӱріп, сохханнар Аны. Пасхалары, тізең, наахтап,
Сағамға даа теере астаң астап, суғдаң сухсап, чалаас чӧрчебіс, сохтырчабыс, орын таппинчабыс,
Анаң Аны, сӱбӱрекнең пӱргебізіп, сырайынаң сапхан саанаң «Ухаанҷы ползаң, чоохта, кем Сині сапты?» тіп сурғаннар.
Иң улуғ абыс Ананий Павелнең хости турчатханнарға аны ахсынаң сабарға чахаан. –
Синнең пірее ниме сураан кізілернің полғанына ла пир тур, алған кізідең, тізең, нандыра сурба.