47 Амды Аның адынаң, Иерусалимнең пастади, прай чоннарны, пыросынып, чазыхтардаң позирға ӱгредерге кирек.
Израиль чонына, пыросынып, чазыхтарын позыдарға оңдай пирер ӱчӱн, Худай Аны, Устағҷы паза Арачылағҷы идіп, Позының оң саринзар кӧдірген.
Пётр, тізең, оларға теен: – Полғаныңар ла, чазыхтарыңнаң хыйа полып, чазыхтарыңны позыттыртып алар ӱчӱн, Иисус Христостың адынаң кіреске тӱзіңер. Андада Худай Худын тикке аларзар.
Мин иудейлерні дее, гректерні дее, чазыхтаң хыйа полып, Худайзар айланарға паза пістің Хан-пигібіс Иисус Христосха киртінерге ӱгреткем.
Андада Павелнең Варнава чалтанмин чоохтанғаннар: – Сірерге иң пурун Худай сӧстері чидерге кирек полған, че сірер, аны хыйа идіп, постарың постарыңны мӧгі чуртасха турыстығ нимес итчезер, піс, тізең, иудей ниместерзер айланчабыс.
Парыңар, прай чоннарны Пабаның, Оолғының паза Худай Худының адынаң кіреске тӱзіріп, Мин сірерге идерге чахаан нимелерні толдырарға ӱгредіп, оларны Минің ӱгренҷілерім ит салыңар. Прай кӱннерде, тӱгенҷі тус тоозылғанҷа, Мин сірернең хадабын. Аминь.
Аны истіп, кізілер амырап парғаннар, анаң олар «Че, Худай иудей ниместерге дее чазыхтарынаң хыйа полып, чуртирға оңдай пиртір» тіп, Худайны сабландырғаннар.
Син оларға харахтарын ас пирерге кирексің: харасхыдаң чарыхсар, сайтан ӱлгӱзінең Худайзар айланар иде, Мағаа киртініп, чазыхтарынаң позып алар иде, паза Минің таллап алған кізілерімнің аразында орын алар иде».
Тигір хан-ӱлгӱзі чағдап килді, аннаңар, чазыхтарыңнаң хыйа полып, Худайзар айланыңар, – теен ол.
Палаларым! Иисус Христостың ӧлгені ӱчӱн сірернің пыроңар тасталған, аннаңар сірерге пасчам.
Оларға Худай пу чазыттың прай чоннарға пар пайын паза сабланызын ас пирерге иткен. Ол чазыт – сірерде чуртапчатхан паза сабланысха ізеніс пирчеткен Христос.
Прай ухаанҷылар киречілепчелер Иисустаңар паза Ағаа киртінчеткен полған на кізінің чазыхтардаң Аның адынаң позып поларынаңар.
Кізілерге, позыбысты арачыланарыбыс ӱчӱн, пу чир ӱстӱнде Аннаң пасха пірдеезінің ады адалбаан.
Чазыхтарың тасталзын тіп, пыросыныңар паза Худайзар айланыңар.
Мин ах-арығ кізілерінің аразында иң алтындағызыбын, че чоннарға Христостағы сині чох пайдаңар чоохтаҷаң ӱлӱс мағаа пирілген.
Мынзын Худай Позының илбек паарсазын сабландырар ӱчӱн иткен. Ол, хынчатхан Оолғын чир ӱстӱнзер ызып, пу паарсасты піске пирген.
Аның соонаң Чахығ пирілген. Іди чазыхтың кӧбі кӧзіділ парған. Чазых кӧптел парғанда, паарсас улам ас сыххан.
Амды сірер піліңер, Худай пасха даа чоннарға арачыланыс ысхан. Олар истерлер.
Мин пастап Дамаск саарның чуртағҷыларын, анаң Иерусалимнің чуртағҷыларын, анаң прай Иудей чиріндегілерні, анаң иудей ниместерні, чазыхтарынаң хыйа полып, Худайзар айланзыннар паза пыросынысха турыстығ киректер итсіннер тіп ӱгреткем.
Иерусалим! Иерусалим! Ухаанҷыларны ӧдірчеткен паза позыңзар ысханнарны тастарнаң чаалапчатхан саар! Нинҷе хати Мин, палаларын ханат алтына чыыпчатхан хус чіли, палаларыңны чыып аларға хынғам, че син хынмаазың!
Парыңар! «Мин тайығны нимес, ӧлҷей киректепчем», – тіп пазылған сӧстерні піліп аларға кӱстеніңер. Мин пеер арығ чӱректіг кізілерні нимес, че чазыхтығларны, чазыхтарынаң хыйа ползыннар тіп, хығырарға килгем.