8 Закхей, тізең, тура тӱзіп, Хан-пиге чоохтанған: – Хан-пигім! Мин чох кізілерге пайымның чарымын пир саларбын. Пірее дее кізіні хыйыхтаан ползам, ағаа тӧрт анҷа нандырарбын.
Сірер, ис-пайыңарны садып, чох кізілерге полызыңар. Постарыңа уурабас хапчығас тимнеп, хорабас ис-пайны тигірде чығыңар. Андар оғыр даа чит полбас, кӧӧ дее аны ардат полбас нооза.
Тіпчем сірерге, арғыстарны мындағы ис-пайнаң таап турыңар. Соонаң, хаҷан сірернің ахчаңар чох пол парза, сірерні мӧгі тураларзар кирерлер.
Постарыңда ниме пар, аны чох кізілерге пирібіс турзаңар, андада прай нимеңер арығ полар.
Хан-пиг ол ипчіні кӧр салып, айап парып, теен: «Ылғаба»,
ол, ӱгренҷілерінің ікізін позынзар хығырып алып, оларны Иисуссар піди сурарға ысхан: – Пістің сағыпчатхан кізібіс Синзің ме алай піске пасхазын сағирға кирек пе? –
Анзын кӧргеннернің прайзы, Иисусты чазыхтығ кізізер кірче тіп, тарығып чоохтасхлаан.