17 Анаң, сағыс хабынып, оол чоохтанған: «Пабамның чалҷыларының прайзына халас тосханҷа чиирге чидіп, халадыр, мин, тізең, мында, ӧзӧгіп, ӧлерге чӧрбін!
Аннаңар тидірлер: «Тур, узупчатхан кізі, ӧлімнең тіріл кил, сині Христос чарыдыбызар».
Кізілернің, ол сӧстерні истіп, чӱректері ачаан. Олар Пётрға, пасха даа илҷілерге чоохтанғаннар: – Харындастар, амды піс ниме идибіс?
Анаң пай кізі чир тӱбінең улуғ ирееленісте, хараан ӧӧр кӧдіріп, ырахта Авраамны паза аның хыриндағы Лазарьны кӧр салып,
Ниме пол парғанын кӧрерге идіп, Иисуссар кізілер чыыл сыхханнар. Олар чабал хуттар сых чӧрібіскен кізінің Иисустың азаа хыринда одырчатханын кӧр салғаннар: ол тонаных, иптіг сағыстығ одырған. Анзын кӧріп, олар прайзы тың хорых парғаннар.
Оол сосхаларға пирчеткен чииснең харнын тосхырарҷых, че аны даа ағаа пирбееннер.
Андада Пётр, оңарын киліп, теен: – Амды кӧрчем, сыннаң даа Хан Худай, позының ангелін ызып, мині Иродтың холынаң паза иудей чонының сағаан прай нимелерінең осхырды.