22 Анаң чалҷы ээзіне чоохтаан: «Пигім! Чахииң толды, че столлар кистінде ам даа пос орын пар».
Пабамның туразында пӧліктер кӧп. Андағ полбаан полза, «Сірерге орын тимнирге парчам» тіп, Мин сірерге чоохтирҷыхпын ма?
Ол пістің паза пістің не нимес, че прай чир ӱстӱндегі кізілернің чазыхтары ӱчӱн тайыға салдыртхан.
Худайның толдыразы Христоста чуртап, кізі омалығ пол парча.
Мин ах-арығ кізілерінің аразында иң алтындағызыбын, че чоннарға Христостағы сині чох пайдаңар чоохтаҷаң ӱлӱс мағаа пирілген.
Чалҷы, айлан киліп, ээзіне прай ол нимені искір пирген. Ээзі, тарын парып, чоохтанған: «Андағда, саарның улуғ-кічіг орамнарынҷа табырах парып, чох кізілерні, кинектерні, ахсахтарны паза харах чохтарны хығыр кил!»
Ээзі чалҷызына пазох теен: «Саар тастындағы чолларзар паза сиденнерзер парып, кізілерні килер иде матап хығыр. Турама толдыра аалҷы ползын.