27 Иисус іди чоохтанчатхан туста, чон аразынаң пір ипчі, хысхырып, теен: – Хайдағ часкалығ Сині позында ал чӧрген паза имҷектеен ипчі! –
Елисавет, тізең, ӧтіг табыснаң чоохтанған: – Ипчілернің иң алғастығы синзің, істіңдегі дее пала алғастығ!
«Часкалығлар тӧлі чохтар, пала тӧрітпееннер паза азырабааннар» тіп чоохтанҷаң кӱннер чағыннапчалар.
Минзер, Позының олаңай ла хулынзар, кӧрізін айландырғаны ӱчӱн! Мыннаң мындар, кӱстіг Худайның мағаа ит пирген илбек киректері ӱчӱн, прай чоннар мині часкалығ тирлер! Аның ады ах-арығ;
Ангел, Мариязар киліп, теен: – Изен, Худай паарсазы тӱскен хыс! Хан Худай синнең хада. Ипчі кізілернің иң алғастығы синзің.
Андада ол, парып, позынаң даа чабал читі айнаны ағыл киліп, ол турада чуртап сыхчалар. Мынзы, тізең, ол кізее пастағызының хыринда улам хомай поладыр.