24 Чабал хут, кізідең сых парыбызып, амыр орын кілеп, суғ чох чирлерҷе чӧрче. Андағ орын таппаза, ол тіпче: «Сыххан турамзарох айланим».
Китеніңер, сизіктіг полыңар. Ыырҷыңар, сайтан, ыыран чӧрчеткен ала парыс чіли, кемні чібізерін тілеп чӧрче.
Анаң ол кізідегі чабал хуттар оларны пу чирдең сығара сӱрбеске чоо сурынғаннар.
Хаҷан-да сірер, пу чир ӱстӱндегілернің чабал чолларынҷа парып, чир ӱстӱнде ӱлгӱ тутчатхан кнестің кӧңнінҷе полғазар. Ол ам даа Худайның чооғын испинчеткен кізілерні толғап парча.
Иисус, ибіре чон чыылысчатханын кӧріп, чабал хутха теен: – Тіл тартырчатхан, хулах испес итчеткен чабал хут! Минің чарғы-чахиимны ис: сых пу оолахтаң паза кірбе ағаа!
Анаң, айлан киліп, кӧрзе, туразы прай сыбырыл парған, арығ турча.