41 Иисус ағаа нандырған: – Марфа! Марфа! Син, кӧп нимедеңер сағыссырап, маң чохтанчазың,
Пір дее нимее сағыссырабаңар. Че пазырчатсаңар, сурынчатсаңар, кӧңніңерні алғыстаснаң Худайға ас пир турыңар.
Ол кӱн сірер сағыбаанға орта килібіспезін тіп, сиргек тудыныңар, иртіре чырғап, чуртастың оох-теек нимелеріне пастырбаңар.
Че кӱн сағыссырастарына пастырғаны, ис-пайға чабдыланғаны, пасха даа хыҷыхтары сӧсті пас парыбысчалар, ол ниміс пирбинче.
Анаң Иисус ӱгренҷілеріне теен: – Аннаңар тіпчем сірерге: чіҷең-ісчең нимедеңер, кисчең кип-азахтаңар сағыссырабаңар.
Тігенектер аразына тӱскен ӱреннер, тізең, – Худайның сӧзін исчеткен кізілер, че сағыссырастарға, пайға, чуртастың чырғалларына пастырып, пір дее туза ит полбин салчалар.
Аннаң андар парчадып, Иисус пір аалзар читкен. Ол аалда Марфа тіп ипчі Иисусты позының туразынзар хығырған.
Марфа, тізең, чахсы сыйлирға полып, маң чохтанып одырған. Анаң, Иисуссар пас киліп, теен: – Хан-пигім! Туңмамның мині чалғыс позымны ла хайындырчатханына киреен халбинча ба? Чоохтазаң ағаа, полыс пирзін мағаа.
Ікі пиҷе – Мариянаң Марфа – чуртапчатхан Вифаний аалда Лазарь тіп ат-солалығ пір кізі ағырыбысхан.
Иисус Марфаа, аның туңмазы Марияа паза оларның харындазы Лазарьға хынҷаң.
Иирде Иисусха чіҷең ниме тимнеп пиргеннер. Лазарь Иисуснаң паза пасха даа аалҷыларынаң хада стол кистінде одырған. Марфа, тізең, оларға чіҷең ниме пиріп, хайынған.