37 Пайрамның халғанҷы паза иң илбек кӱнінде Иисус, тура хонып, тыыда чоохтанған: – Сухсапчатхан кізі, Минзер киліп, іссін.
Че Минің пирер суумны іскен кізі хаҷан даа сухсабас. Минің пирер суум аның істінде мӧгі чуртас пирчеткен хара суға айлан парар, – нандырған Иисус. –
Мин чуртас пирчеткен халаспын. Минзер килчеткен кізінің хаҷан даа азыранары килбес паза Мағаа киртінчеткен кізі хаҷан даа сухсабас.
Худай Худы паза ирге парчатхан хыс тіпчелер: – Кил! Мыны искен кізі, ідӧк тізін: – Кил! Сухсапчатхан кізі килзін. Ізері килчеткен кізі чуртас пирчеткен суғны тикке алзын!
Худай кізілерге ниме пирерге итчеткенін паза Кемнің сағаа «Суғ ізерге пир Мағаа» тіпчеткенін, пілбинчезің. Че пілген ползаң, позың Аннаң тіріг суғны сурарҷыхсың. Ол сағаа аны пирерҷік, – нандырған Иисус. –
Анаң Ол мағаа теен: – Толдырыл парды! Мин Альфа паза Омега, Пасталғаны паза Тоозылғаны полчам! Сухсапчатхан кізее тіріг хара суғдаң тикке суғ пирербін.
Анаң ангел мағаа Худайның паза Хурағанның ӱлгӱ сіреезінең ахчатхан, кристалл осхас чарых, чуртастың арығ ағын суун кӧзіт пирген.
Піс прайзыбыс пір Худай Худынаң пір ит-хан поларға кіреске тӱскебіс нооза: Иудейлер дее, Гректер дее, хуллар даа, пос хоныхтығлар даа – прайзыбыс пір Худай Худынаң суғарыл парғабыс.
Минің ит-сӧӧгім – сын ас-тамах, ханым – сын ісчең суғ.
Киліңер Минзер прайзыңар, істенчеткеннер паза аар чӱктіглер, Мин сірерге тынағ пирербін.
Хан-пигнің ідізін ізіп, айна-чиктин іс полбассар. Хан-пигнің тамаан чіпчетсе, айна-чиктин чіп полбассар.
Прайзы тигірдегі пір суғдаң іскен. Олар прайзы оларнаң хада парған тигірдегі хайаның суун іскеннер. Ол хайа, тізең, Христос полған.
Араға иртіре іспеңер, анзы кізіні ардатча. Че Худай Худынаң постарыңны толдырыңар.
Ідӧк иирдегізін азыранған соонда, ідіс алып, «пу минің ханымнаң таңмалалған Наа Молҷағ. Мині сағысха кирген сай, мыны іскен сай підиӧк итчедіңер» теен.
Чол, Сын паза чуртас – Минмін. Мағаа киртінчеткен кізі ле Пабамзар пар полар, Мин чох пірдеезі пар полбас.
Пабамның Мағаа пирчеткен кізілері прайзы Минзер килерлер. Минзер килчеткен кізіні Позымнаң хыйа сӱрбеспін.
Че мӧгі чуртасты алып аларға Минзер килерге хынминчазар.
Иоанн Исаий ухаанҷының пічиинде пазылған сӧстернең нандырған: – Мин хуу чазыда «Хан Худайға кӧні чол ит пиріңер!» тіп хысхырчатхан кізінің ӱні осхаспын.
Андада Иисус, храмда ӱгредіп, тыыда чоохтанған: – Сірер Мині пілчезер нимес пе? Минің хайдаң килгенімні дее пілчезер нимес пе? Мин Позым оңдайынҷа килбеем. Кем Мині ысхан – Ол Сынға ӱгретче, Аны сірер пілбинчезер.
Мына ол – Исаий ухаанҷы чоохтаан кізі. Аннаңар Исаий піди теен: – Хуу чазыда ӱн истілче: «Хан Худайға чол тимнеп пиріңер, кӧні идіңер Аның чолларын».
Часкалығлар орта нимее астап-сухсапчатханнар, Худай оларны тосхырар!
Пигім, синің сустып алҷаң ідізің чоғыл. Хутух, тізең, тирең. Хайдаң Синде тіріг суғ полар?