17 Ізік хадарҷаң нымысчы ипчі Пётрға теен: – Син Иисустың ӱгренҷілерінің пірсі нимессің ме? – Чох, – нандырған Пётр.
Олар азыранып алғанда, Иисус Симон-Пётрдаң сурған: – Ионаның оолғы, Симон! Син Мағаа пасхаларынаң тың хынчазың ма? – Йа, Хан-пигім! Син пілчезің, мин Сағаа хынчам, – нандырған Пётр. – Минің хурағаннарымны хадар, – теен Иисус.
Симон-Пётр, турып, чылынчатхан. – Син аның ӱгренҷілерінің пірсі нимессің ме? – сурғаннар аннаң. – Чох, – нандырған Пётр.
Пётр, тізең, сиденнің тастында тур халған. Иң улуғ абысха таныс ӱгренҷі, ізік хадарҷаң ипчінең чоохтазып, Пётрны істінзер кир килген.
Иисусты, тудып алып, иң улуғ абыстың туразынзар ағыл килгеннер. Пётр оларның соонҷа оортахта парған.
Синнең прайзы даа айланыбысса, мин хаҷан даа Синнең аар айланмаспын, – теен Иисусха Пётр. –
Пётр ізік тохлатханда, Рода тіп ады-солалығ чалҷы хыс ізікті тыңнабызарға сыххан.
Тіпчем сірерге «Минмін». Мині тілепчетсеңер, Миннең пасхаларын позыдыбызыңар, – теен Иисус.
Назареттең сыххан Иисусты, – нандырғаннар чааҷылар. – «Минмін», – теен Иисус. Аны садыбысхан Иуда даа оларнаң хада турған.