33 Мыны сірерге Миннең амырны алзыннар тіп чоохтадым. Чир-чалбахта сірерні чобағ сахтапча, че пик тудыныңар: Мин пу чир-чалбахты чиңіп алдым.
Чӱрееңерде амырны халғысчам, Позымның амыр чӱреемні сірерге пирчем. Мин, чир-чалбах пирчеткен чіли, пирбинчем. Сағыссырабаңар паза хорыхпаңар!
Худайдаң тӧреен кізі Худайға тоғырланчатхан чир ӱстӱнің кӱзін чиңіп аладыр. Чир ӱстӱндегі кӱсті чиңен кӱс – пістің киртінізібіс.
Амыр пирчеткен Хан-пиг Позы, тізең, прай киректерде хаҷан даа амыр кӧңніліг поларға пирзін сірерге. Хан-пигібіс прайзыңарнаң хада!
Палаларым! Сірер Худайдаңзар, сірерде полчатхан Худай Худы чир ӱстӱндегі хуттаң улуғ, аннаңар сірер чой ухаанҷыларны утып алғазар.
Андада кізі сағызы чит полбас Худайның амыры сірернің чӱрееңерні паза сағыстарыңны Христос Иисустың пастыра хайраллир.
Пик киртіністеріңнең ағаа тоғырланыңар. Тилекейдегі пасха даа харындастарыңа андағох ирееленістер кӧрерге килісчеткенін пілчезер нооза.
Иисус чооғын аннаң андар узаратхан: – Сірер сағыссырабаңар. Худайға киртініңер, Мағаа даа киртініңер.
Прайзы даа, Христос Иисуста Худайның кӧңнінҷе чуртирға хынғаннары, сӱрдірер.
Піске Худайның хан-ӱлгӱзінзер кӧп хыйаллар пастыра кірерге килізер тіп ӱгредіп ала, Худайға киртінерге хығырғаннар паза ӱгренҷілернің кӧңні-сағыстарын тыытханнар.
Чиңіс тутхан кізее ӱлгӱ сіреемде Позымнаң хада одырар оңдай пирербін, Мин дее іди, чиңіс тудып, Пабамнаң хада Аның ӱлгӱ сіреезіне одырғам.
Ол иртісчеткен чазыхтың тадиин алғанҷа, Худай чонынаң хада иреені кӧрерін таллап алған.
Син позың пілчезің, – тіп нандырғам. – Олар илбек чобағдаң сыхханнар, – теен ол мағаа андада. – Постарының кӧгенектерін Хурағанның ханында чууп, оларны ағартып алғаннар.
сидіктерібісте, ирееленістерібісте, сірер, харындастар, киртіністіг полғаннарыңа пістің дее кӧңнібіс ӧрінді.
Олар сайтанны Хурағанның ханынаң паза постарының киречіленіс сӧзінең чиңіп алғаннар. Олар постарының тыннарын даа айабааннар, ӧлімнең дее тиспееннер.
Аның кіресте тӧгілген ханынаң чирдегізін дее, тигірдегізін дее амырат салып, Аның пастыра Худай Позынаң прай нимені чарастыр салған.
Худай, Хан-пигібіс Иисус Христостың Пабазы, сабланзын. Ол хайдағ даа айағның Пабазы паза ноо даа часхарыстың Худайы полча.
Че, харындастар, ӧрініңер, хыйғаларың хозыңар, часхарыныңар, пір сағыстығ, амыр чуртаңар. Андада хыныс паза амыр пирчеткен Худай сірернең хада полар.
Ундубаазар ба? Піс сірерде полғаныбыста, сірернің ирееледерлеріңні чоохтаабыс, хайза. Іди пол парғанын постарың даа пілчезер.
Мин, тізең, пір дее нименең махтанарға хынминчам. Хан-пигібіс Иисус Христостың кірезінең не махтанарбын. Мағаа пу тилекей кіресте хазал парған, мин дее пу тилекейге кіреске хазаттырт салғам.
Мин сірернең кӧні чоохтас поларыма ікінҷілебинчем. Сірернең тың махтанчам! Чобағларыбысха пастырзам даа, кӧңніме часхарыс толча, ӧрініс чӱреемнең асча.
Аннаңар, арғыстар, кӧңнілеріңні кӧдіре тудыңар! Мин Худайыма киртінчем. Прай ниме Ол чоохтаанни полар.
Худай Пабабыстың кӧңні хоостыра Иисус Христос, пісті пу чабал тустардаң осхырарға тіп, пістің чазыхтарыбыс ӱчӱн Позының чуртазын пир салған нооза.
Прай Иудей, Галилей паза Самар чирлеріндегі тигіриб чоны амыр пол парған. Олар, Хан Худайдаң чалтанып ала чуртап, Худай Худы пастыра кӱс хабынғаннар паза кӧптең кӧп полып одырғаннар.
Амды прай чирге чарғы тӱсті. Сайтан, чирнің кнезі, мыннаң сӱрдіртер.
Сабланзын тигірдегі Худай, амыр хоных ползын чир ӱстӱндегілерге, кемге Худай паарсапча!
Амды, тізең, тіпчем сірерге, пірдееңер ӧлбес, керіп ле уғзал парар, аннаңар кӧңнілеріңні кӧдіре тудыңар.
Хан Худайның адынаң Килчеткенге алғас ползын! Тигірде амыр хоных паза Худайға сабланыс ползын!
Хараазын Хан-пиг Павелнің хараана кӧрініп, теен: – Хорыхпа! Хайди син Миннеңер Иерусалимде киречіледің, амды сағаа Римде дее ідӧк киречілирге кирек.
Авраам ағаа чаада утып алған аниинаң онынҷы чардығын пирген. Мелхиседек ат «арығ чӱректіг кізілернің ханы» паза «амыр хоныхтың ханы» теенін таныхтапча. «Салим» – ол «амыр хоных» теені нооза.
Ол оларға, чир-чалбахтың кнезін – сайтанны – чарғылап, Худайның чарғызын кӧзіт пирер.
Нинҷе-де кізі Аныңзар чӱллері пос кізіні тӧзегінең хадох ағыл килген. Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырчатхан кізее теен: – Ӧрін, оол! Синің чазыхтарың позыдылчалар!
Че Худайға алғыс! Піс Христоснаң хада полчатсабыс, Худай піске хаҷан даа чиңіс пайрамнирын пирче. Ол Христостаңар пілісті, тадылығ чысты чіли, пістің пастыра прай чирде таратча.
Пістің иді-ханыбыс той ідіс осхас. Ол ідісте піс хайхастығ ис-пайны хайраллапчабыс. Анзы пу сабланыстығ кӱзібіс пістең полбинчатханын, че Худайдаң килчеткенін прайзына кӧріндірер ӱчӱн иділче.
Прай нимеде тудынчатханыбыс хоостыра Худай нымысчылары полчатханыбысты кӧзітчебіс. Хыйаланыстарда, хызылыста, сидік оңдайларда піс илбек тыстаныс кӧзітчебіс.
Пабалар! Кемнің иң пастабох пар полғанын пілчеткенерің ӱчӱн, сірерге пасчам. Чииттер! Сайтанны чиңіп алғаннарың ӱчӱн, сірерге пасчам. Палаларым! Пабабысты піліп алғаннарың ӱчӱн, сірерге пасчам.