22 Сірер дее сағам сағыссырастазар. Мин сірернең хатап кӧрізербін, андада сірер ӧрінерзер. Ол ӧріністі сірердең пірдеезі пылас полбас.
Сірер Аны хаҷан даа кӧрбеен дее ползар, Ағаа хынчазар. Сағам даа, Аны кӧрбинчеткен дее ползар, Ағаа киртінчезер паза чоохтап таа полбас ӧрініс сірерні толдырча.
Ӱгренҷілері, тізең, ӧрініснең паза Худай Худынаң тол чӧрібіскеннер.
Мин сірерге чоохтаан нименің ӱчӱн, чӱректеріңе сағыссырас тол парды.
Позы Хан-пигібіс Иисус Христос, тізең, паза піске хынчатхан, паарсасха толынчатхан, хаҷанға даа пісті ӱтеерт салған, ізеніс пирчеткен Худай Пабабыс
Орты хараа тузында Павелнең Сила, пазырып, Худайны саблапчатхан сарыннарын сарнааннар, харибдегілер, тізең, оларны искеннер.
Кӱннің сай олар храмда хаданаң хада полҷаңнар, тураларында даа, чіҷең ниме тимнеп, ачых-чарых паза арығ чӱректіг азыранҷаңнар.
Сірер мағаа, пиктегде полғанымда, полысхазар паза ис-пайыңар пыластырғаннарыңда, ӧрінгезер: сірернің тигірде аннаң артых, хаҷан даа тоозылбас пайыңар парын пілгезер нооза.
Худайның киречілезі паза молҷаа алызар чоғыллар. Оларны пиріп, Худай чойлан полбас. Аннаңар піс, пу ізеніске килген чон, аның толарына кӧмес тее ікінҷілебинчебіс.
Илҷілер, тізең, Ӧӧркі Чарғыдаң парыбызып, Иисус Хан-пигнің ады ӱчӱн тӧбін тӱзіртерге турыстығ полғаннарына ӧрінгеннер.
Андада Иисустың хынҷаң ӱгренҷізі Пётрға чоохтанған: – Пу Хан-пигібіс! Симон-Пётр, Аның Хан-пиг полчатханын истіп салып, кип-азаан табырах кизіп (ол кип-азаан суур салған полған), суға сегірібіскен.
Чӱрееңерде амырны халғысчам, Позымның амыр чӱреемні сірерге пирчем. Мин, чир-чалбах пирчеткен чіли, пирбинчем. Сағыссырабаңар паза хорыхпаңар!
Иисус чооғын аннаң андар узаратхан: – Сірер сағыссырабаңар. Худайға киртініңер, Мағаа даа киртініңер.
Че Минің пирер суумны іскен кізі хаҷан даа сухсабас. Минің пирер суум аның істінде мӧгі чуртас пирчеткен хара суға айлан парар, – нандырған Иисус. –
Олар, ӧрінгеннеріне ам даа киртін полбин, чапсып турчатханнарында, Иисус оларға теен: – Сірернің мында пірее чіҷең ниме пар ба?
Че Авраам нандырған: «Оолғым! Сағысха кирдек, син чуртазыңда чахсыны хаап халғазың, Лазарь, тізең, чабалны ла кӧрген. Амды Лазарьға мында чахсы, син, тізең, ирееленчезің.
че пір ле ниме кирек. Мария, тізең, артығын таллап алған, анзын аннаң пірдеезі пылас полбас.
Ипчілер, хуюдаң табырах сых парыбызып, хорығып ала, олох туста илбек ӧрчіде Иисустың ӱгренҷілеріне искірерге чӱгӱргеннер.
Сынны сірерге чоохтапчам, сірер ылғап, сыхтирзар, чир-чалбах, тізең, ӧрінер. Сірер хомзынарзар, сірернің хомзынызыңар, тізең, ӧрініске айланар.
Че ээзі теен: «Тіпчем сірерге, ниме-ноолығ кізее хозылар, ниме-ноозы чох кізінің, тізең, пар даа нимезі алылар.
Пабамзар парчатханымнаңар, тӱрче полза, сірер Мині паза кӧрбессер, че соонаң пазох кӧрерзер.
Тӱрче полза, чир-чалбах Мині паза кӧрбес, че сірер, тізең, Минің чуртапчатханым ӱчӱн, паза постарың чуртапчатханнарың ӱчӱн, Мині кӧрерзер.
Пісті хомзындырчалар, че піс сыбыра ӧрчілігбіс, піс чохпыс, че кӧп кізіні пайытчабыс, пістің пір дее ниме чоғыл, че піс сынында прай нименің ээзі полчабыс.