28 «Сірердең парып, сірерзерӧк айланарбын» теен сӧстерімні искезер. Мағаа хынған ползаңар, «Мин Пабамзар парчам» тееніме, ӧрінерзер. Пабам Миннең дее илбектеңер, ӧрініңер.
Мин сірерні ӧкіс халғыспаспын, сірерзер нандыра айланарбын.
Амыр-хазых сірерге! Пабам Мині ысхан чіли, Мин дее сірерні чир-чалбахтағы чоннарзар ысчам, – теен хатабох Иисус.
Теңме Мағаа, Мин Пабамзар ам даа ӧӧрлеелекпін. Минің харындастарымзар парып, чоохта: «Мин Пабамзар паза Пабаңарзар, Худайымзар паза Худайыңарзар ӧӧрлеп парирбын», – теен Иисус.
Сынны сірерге чоохтапчам, нымысчы позының ээзінең улуғ нимес, ызылған кізі позын ысхан кізідең улуғ нимес.
Сірер Аны хаҷан даа кӧрбеен дее ползар, Ағаа хынчазар. Сағам даа, Аны кӧрбинчеткен дее ползар, Ағаа киртінчезер паза чоохтап таа полбас ӧрініс сірерні толдырча.
Ідӧк сірерні мыны пілзіннер тіп сағынчам: Ноо даа ирге пазы Христос полча, ипчізіне – ирі, Христосха, тізең, – Худай.
Че Мин сынны сірерге чоохтапчам, Минің парчатханым, сірерге чахсаа полар. Мин парбазам, тізең, Турысчы сірерзер килбес. Мин, парып, Аны сірерзер ызарбын.
Сынны сірерге чоохтапчам, Мағаа киртінчеткен кізі Минің итчеткен киректерімні дее идер, Пабамзар парчатханымнаңар, аннаң даа кӧп идер.
Итчетсем, Мағаа киртінминдеечетсеңер, итчеткен киректеріме киртініңер! Андада сірер, Пабамның Минде, Минің Пабамда полчатханыбысты піл салып, киртін сығарзар.
Иудейлернің Иисусты, субботадаңар чахығны сайбааны ла ӱчӱн нимес, че Худайны Пабам тіп адааны паза Позын Худайнаң тиңнеені ӱчӱн, ӧдірерлері уғаа килген.
«Мына Минің таллап алған Оолғым, Ол Минің хынғаным, Ағаа Минің кӧңнім ӧрінче. Ағаа Позымның Худымны пирербін. Ол, тізең, Минің чарғымны чоннарға искірер.
Син ниме кӧрчезің, аны пічікке пас салып, Асий чиріндегі читі тигірибге: Ефес, Смирна, Пергам, Фиатир, Сардис, Филадельф паза Лаодик саарларзар ызыбыс.
Иисус, тізең, кізілерге чоохтаан: – Мин, сірернең хада ӱр полбин, Мині ысхан Пабамзар парарбын.