22 Кемнеңер чоохтапчатханын піл полбин, ӱгренҷілері удур-тӧдір кӧріскеннер.
Андада ӱгренҷілері, хайзылары андағ ниме идерге итче полҷаң ни тіп, удур-тӧдір сурастырғлааннар.
Ӱгренҷілері, хомзын парып, пірде пірсі сур сыххан: – Ол кізі мин нимеспін, йа?
Ӱгренҷілері, тың хомзын парып, полғаны ла Иисустаң сур сыххан: – Хан-пигім! Анзы минмін ме? –
Азыранчатханнарында, Иисус чоохтанған: – Сынны сірерге тіпчем, сірернің пірсі Мині садыбызар.
Олар, стол кистіне одырып, азыранчатханнарында, Иисус теен: – Сынны чоохтапчам сірерге, сағам Миннең хада азыранчатхан сірернің пірсі Мині садыбызар.
Мына пу, тізең, стол кистінде Миннең хада одырып, Мині сатчатханының холы.
Сірернің прайларыңнаңар чоохтабинчам. Мин Позымның таллап алған кізілерімні пілчем. Че «Миннең хада халас чеен кізі Миннең тоғыр парар» тіп, Худай Пічиинде пазылған сӧстернің тол парары ӱчӱн, піди поларға кирек.
Мыны чоохтап, Иисус, уғаа чӱрексініп, киречілеен: – Сынны сірерге чоохтапчам, сірернің пірсі Мині садыбызар.