27 Хойларым ӱнімні исчелер, Мин дее оларны пілчем, олар Минің соомҷа парчалар.
Минің пасха даа хойларым пар, олар пу хазаадаң ниместер. Оларны даа пеер ағыл килерге кирекпін. Олар даа Минің ӱнімні истерлер. Андада пір ӧӧр паза пір Хадарҷы полар.
Мин чахсы хадарҷыбын, позымның хойларымны пілчем, олар, тізең, Мині пілчелер.
Мына Мин, ізік алнында турып, тохлатчам. Кем, ӱнімні ис салып, ізік ас пирер, Мин, андар кіріп, аннаң хада азыранарбын, ол даа Миннең хада азыранар.
Че кем Худайға хынча, ағаа Аннаң піліс пирілче.
Аннаңар Худай Худы піди тіпче: «Пӱӱн Худайның ӱнін исчетсеңер,
Сынны сірерге чоохтапчам, ӧліглернің Худай Оолғының ӱнін исчең, паза, аны истіп, тіріл килҷең тус чағдап одыр, ол чит тее килді полар.
Иисус пазох кізілерге чоохтанған: – Мин чир ӱстӱнің Чарии полчам. Минің ӱгредиимҷе чуртапчатхан кізі харасхыда чӧрбес, аның чуртас пирчеткен Чарии пар полар.
Амды Худайны піліп алғазар, алай аннаң артых чоохтаза, Худай сірерні піліп алғанда, ноға хатап пу тилекейнің чазығ, уйан кӱстеріне айланчазар паза постарыңны ағаа хул идін саларға сағынчазар.
Минің алнымда килгеннернің прайзы – оғырлар паза тонағҷылар. Хойлар оларның чоохтарын испееннер.
Минің нымызыма чӧрчеткен кізі Минің соомҷа парзын! Мин хайдабын, ол андох полар. Минің нымызыма чӧрчеткен кізіні Пабам улуғлир.
Мин чоохтапчатхан нимені ноға піл полбинчазар? Сірер, Мин чоохтаан нимені истерге сыдап полбинчатханнаңар, піл полбинчазар.
Анаң Иисус прайзына теен: – Кем Минің соомҷа парарға итче, ол позынаңар ундут салзын, кірезін алып, Минің соомҷа парзын.
Ол іди чоохтанчатхан арада, оларның ӱстӱнде чарыпчатхан пулут сых килген, анаң пулуттаң ӱн истілген: – Пу Минің хынчатхан Оолғым, Ол Минің кӧңніме тың кірче. Истіңер Аны!
Че тӧзінде салылған Худай тазында мындағ таңма: «Хан Худай Позының чонын пілче» паза «Хан Худайның адын алынған кізінің полғаны ла чой киректең тӧдір пассын».
Мин аны, Позым хатап килгенҷе, чуртадарға хынчатхан ползам даа, синің анда ноо киреең? Син Минің соомҷа пар, – нандырған Иисус.
Че Ол сірерге нандырар: «Тіпчем сірерге, хайдаң килгеннеріңні пілбинчем. Саба итчеткеннернің прайзы хыйа парыңар Миннең».
Анаң, чонны паза ӱгренҷілерін Позынзар хығырып, теен: – Кем Минің соомҷа парарға итче, ол позынаңар ундут салзын, кірезін алып, Минің соомҷа парзын.
«Сынны тіпчем сірерге, Мин сірерні пілбинчем» тіп нандырған оларға ипчі алчатхан оол.
Андада Иисус Позының ӱгренҷілеріне чоохтанған: – Кем Минің соомҷа парарға итче, ол позынаңар ундут салзын, кірезін алып, Минің соомҷа парзын.
Андада Мин оларға піди нандырарбын: «Мин сірерні хаҷан даа пілбеем. Хыйа парыңар Миннең, Худайҷа полбин, саба итчеткеннер!» –
Олар постарының чуртастарында, ипчілернең чӧрбин, арығ чуртааннар. Олар, Хураған хайдар парза, андар Аның соонҷа чӧргеннер, Худайның паза Хурағанның тун палалары полып, чирдең толығ тӧлеп алылғаннар.
Ол Ухаанҷының чооғын испеен полған на кізі, чоннаң сӱрдіріп, чох иділер».
Иисус, ол кізізер кӧрібізіп, аны чӱрекке алынып, теен ағаа: – Пір ниме сағаа читпинче: парып, прай пар-чох нимеңні садыбыс, ахчаңны чох кізілерге ӱлебіс, андада пайың тигірде полар. Анаң Минзер киліп, кірезің алып, соомҷа пар.