14 Сӧс, кізі пол парып, паарсасха паза сынға пай полып, піснең хада чуртаан. Піс Аның Пабазынаң алған сабланызын кӧргебіс. Ол сабланысты Пабазының чалғыс Оолғы полып алған.
Худай піске хынчатханын хайди кӧзіткен? Ол Позының чалғыс Оолғын чир-чалбахтағыларзар ысхан, Анынаң пастыра піске чуртас пирер ӱчӱн ысхан.
Ікінҷілес чох, пістің киртінізібістің илбек чазыды мындағ: Худай кізі ит-сӧӧгінде килген, Худай Худы Аны пір пырозы чох чарлаан. Ангеллер Аны кӧргеннер, Аннаңар чоннарға чоохталған. Тиксі-тилекейде Ағаа киртінгеннер. Худай сабланыснаң Аны ӧӧрлеткен.
Иң пастап Сӧс полған. Сӧс Худайнаң хада полған, Сӧс Худай полған.
Че таныхтаан тузы чит килгенде, Худай Позының чалғыс Оолғын ысхан. Ол ипчідең тӧреен, чахығның холында полған.
Оолғы – Пабазының сабланызының чарии полып, Аның сын Позының омазы полча. Ол Позының кӱстіг сӧзінең тиксі-тилекейні орнында тутча. Ол, пісті чазыхтарыбыстаң ахтабызып, тигірде илбек Худайның оң саринда одыр салған.
Худайдаң тӱсчеткен тигірдегі тіріг халас Минмін. Пу халасты чіпчеткен кізі мӧгі чуртастығ полар. Минің пирер халазым Минің ит-сӧӧгім полча. Мин аны чир-чалбахтағы кізілернің чуртастары ӱчӱн пирібізербін.
Худай Христоста Худайның толдыразы ползын тіп хынған нооза.
Пастағы кізі чирдең пӱткен, холнаң чайалған, ікінҷі кізі тигірдең тӱскен Хан-пиг.
Моисей Чахии анзын ит полбаан. Ит-ханыбыс аның кӱзін сығарыбысхан. Аннаңар Худай Позының Оолғын, чазыхтығ ит-ханнығ кізее омалап салып, ысхан. Худай Аны чазыхтың ӱчӱн толығ ит салған. Іди Худай ит-ханның оңдайынҷа иткен чазыхты чарғылап салған.
Пабазы Оолғын чир ӱстӱндегі кізілерні арачылирға ысхан. Піс аны кӧргебіс, аннаңар киречілепчебіс.
Худайның толдыразы Христоста чуртап, кізі омалығ пол парча.
Тигірдең ӧтіг тапсаан ӱнні ис салғам: – Мына Худайның одаа, Худай аны кізілер аразында турғыс салар. Анда Ол кізілернең хада чуртир. Ол кізілернің Худайы полар паза кізілер Аның чоннары поларлар.
Ол оңдайнаң Христос таа иң улуғ абыстың сабланызын паза адын Позы албаан. Че Худай Ағаа теен: «Син Минің Оолғымзың. Пӱӱн Мин Сині тӧріттім».
Аннаңар Иисус, тилекейзер парчатханда, Худайға теен: «Син сыйыхтарны паза тайығларны киректебинчезің. Че син мині кізі ит-ханнығ поларға тимнеп салғазың.
Тібедім ме сағаа: «Киртінзең, Худайның сабланызын кӧрерзің», – чоохтанған Иисус.
Худай, прай кізілерге тың хынғаннаңар, Позының чалғыс Оолғын даа ӧлімге ысхан. Іди ызып, Оолғына киртінчеткен полған на кізее ӧлбеске, мӧгі чуртастығ поларға оңдай пирген.
Іди Иисус, Галилей чиріндегі Кана аалдаң хайхастар идерін пастап, Позының сабланызын кӧзіткен. Аның ӱгренҷілері Ағаа киртін сыхханнар.
Чол, Сын паза чуртас – Минмін. Мағаа киртінчеткен кізі ле Пабамзар пар полар, Мин чох пірдеезі пар полбас.
Худай ангеллерге пірдеезіне хаҷан даа тібеен: «Син минің Оолғымзың. Пӱӱн Мин Сині тӧріттім». Піди дее тібеен: «Мин ағаа Паба поларбын. Ол, тізең, Минің Оолғым полар».
Иисус нандырған: – Филипп, Мин сірернең хада нинҷе-нинҷе тус пол салдым, син, тізең, Мині ам даа пілбинчезің ме? Мині кӧрген кізі, Пабамны даа кӧрген полча. Хайди син «Піске Пабаны кӧзіт пир» тіпчезің?!
Пётр паза аннаң хада килгеннер тирең уйғуда полғаннар, че усхун парып, сабланызында чарып турған Иисусты паза Аннаң хости турчатхан ікі иренні кӧр салғаннар.
Олар, Пізӧк чіли, пір кізі осхас ползыннар тіп, Синің Мағаа пирген сабланызыңны оларға пиргем.
Худайның чалғыс Оолғына киртінчеткен кізі чарғылатыртпинча, че киртінминчеткен кізі, тізең, киртінмеені ӱчӱн, чарғылатырт салған.
пӱӱн Давидтің саарында сірерге Арачылағҷы тӧріді – Мессий-Христос Хан-пиг.
Чазыхтаң арығлапчатхан Иисус кізі полча, чазыхтаң арығланчатханнары даа – кізілерӧк. Аннаңар оларны харындастар тіп адирға Ағаа уйадыстығ нимес.
Че Ол мағаа теен: «Сағаа Минің паарсазым читкіҷе пирілче: кӱс-сағ чох кізіде Минің кӱзім пары артых кӧрінче нооза». Аннаңар, мағаа Христостың кӱзі артых кірзін тіп, кӱс-саам чоғына хынып махтанам.
Иаковтаң Марияның ирі Иосиф тӧреен. Мариядаң, тізең, Иисус тӧреен. Аны Мессий-Христос тіп адаҷаңнар.
Анда хыйғаның паза пілістің пар-чох пайы чазырылых.
Мин ах-арығ кізілерінің аразында иң алтындағызыбын, че чоннарға Христостағы сині чох пайдаңар чоохтаҷаң ӱлӱс мағаа пирілген.
Илбек ӧбекелер оларның пабалары полчалар. Иді-ханы хоостыра Христос таа оларның тӧлі полып тӧреен. Ол хаҷанға даа прай нименің алғыстығ Худайы полча. Аминь.
Хонҷаң турада орын чох полғаннаңар, Мария Тун Оолғын, тӧрідіп, сӱбӱректерге ораап алып, малға от салҷаң кӧлбее сал салған.
Худайны саблапчатхан ікінҷі Ырында пазылча: «Син Минің Оолғымзың. Мин пӱӱн Сині тӧріттім». –
Сынны піліп алзаңар, сын киртініс сірерні пос чуртастығ кізілер ит салар. –
Пабам! Мағаа пирген кізілерің Минің полчатхан чирімде Миннең хада ползыннар тіп сурынчам. Чир-чайаан чайалғалахтох, Мағаа хынғаныңнаңар, Син Мағаа сабланызыңны пиргезің. Пу сабланысты даа оларға кӧзідерге сурынчам.
Андағда син ханзың, андағ нимес пе? – сурған Пилат. – Син Мині «Хан» тідің. Мин кізілерні сын ӱгредігнең таныстырарға тӧреем, пу нименің ӱчӱн чир-чалбахсар килгем. Сын ӱгредігні пілчеткен полған на кізі Минің ӱнімні исче, – нандырған Иисус. –
Ол ханға ӧл пол парған кип-азахтығ полған паза Аның ады – «Худай Сӧзі».