59 Анаң, «Иисус Хан-пигім! Минің тынымны алып ал» тіп чоохтанып ала, пазырчатхан Стефанны тастарнаң чаалааннар.
Иисус тың табыснаң хысхыра тӱскен: – Пабам! Синің холыңа Позымның худын пирчем! Іди чоохтанып, Ол тынын позыдыбысхан.
Че, нимее сӱмненчезің? Турып, кіреске тӱс паза Иисус Хан-пигібіссер айланып, чазыхтарыңнаң арығлан». –
Коринфтегі Худай тигірибіне. Христос Иисусха киртін парып, Худай кізілері пол парғаннарға, ах-арығ чуртасха хығыртылғаннарға, прайзына, пістің паза оларның ноо даа чирінде Хан-пигібіске Иисус Христосха пазырчатханнарға:
Мында даа Сағаа пазырчатхан кізілернің прайзын палғирға чаратчатхан улуғ абыстардаң ӱлгӱ пирілтір.
Андада Хан Худайны адынаң адап хығырған кізінің полғаны ла арачылан халар».
Аны исчеткен кізілер чоо таңнааннар: – Пу мының алнында Иерусалимде Иисусха пазырған кізілерні сӱр чӧрҷең кізі нимес пе зе? Пеер дее оларны, палғап алып, улуғ абыстар холына пирерге килген нимес пе зе?
Постаң тустың хынығыстарына сабылба. Хан-пигібісті арығ чӱрекнең хығырынчатхан кізілернең хада сынға, киртініске, хынысха, амырға чағын тудынарға кӱстен.