32 «Мин синің ӧбекелеріңнің Худайыбын, Авраамның Худайыбын, Исаактың Худайыбын паза Иаковтың Худайыбын». Моисей, хорыхханына прай сірлезіп, кӧрерге дее тідінмеен.
«Мин Авраамның Худайыбын, Исаактың Худайыбын, Иаковтың даа Худайыбын». Худай ӱрееннерни нимес, че тіріглерни.
Мин, Аны кӧр салып, азахтарынзар ӧліг ле кізі чіли тӱскем. Ол, минзер оң холын салып, теен: – Хорыхпа! Мин пастағызы паза халғанҷызы полчам.
Че олар артых, тигірдегі, чирні тілееннер. Аннаңар Худайға, олар Аны постарының Худайы тіп адапчатсалар, уйадыстығ нимес. Худай оларға саар тимнеп пирген нооза.
Авраамнаң Исаактың паза Иаковтың Худайы, пістің пабаларыбыстың Худайы Позының Нымысчызын – сірер садыбысхан паза позыдарға итчеткен Пилаттың кӧзіне постарыңнаң хыйа идібіскен Иисусты – саблаан.
Аны кӧр салып, Симон-Пётр, Иисустың алнында тізекке тӱзіп, чоохтанған: – Хан-пигім! Мин чазыхтығ кізібін, хыйа пар миннең!
Ӱгренҷілер Аны истӧк, тың хорых парып, чирге тӱңдере тӱскеннер.
Пірдеезі Ағаа пір дее сӧс нандыр полбаан. Аннаң сығара пірдеезі Аны сурастырғлирға тідінмеен.
Моисей, аны кӧріп, кӧрінҷекке чапсаан, чахсы иде кӧріп аларға чағын пас парғанда, ағаа Хан Худайның ӱні истіле тӱскен: