2 Андада он ікі Илҷі, ӱгренҷілернің аразынаң кӧп кізі чыып алып, теен: – Ис-пайға сағыссырап, Худай сӧзін хыйа иткенібіс орта полбас.
Ноо даа чааҷы, пастығының кӧңніне кірерге полып, чурт-хоных сурығларына салынмас.
Мин сағынчам, хайдағ нименең аны пыролапчатханнарын кӧзітпеенде, чабығдағы кізіні хағанзар ызарға киліспинче.
Ниме итчең ам? Пеер чон хайди даа чыылызар: килгеніңні истерлер нооза.
Че Пётрнаң Иоанн, оларға нандырып, тееннер: – Постарың пӧгіңер, Худайның алнында хайзы орта полар: Худайның чооғын искені бе, алай сірерні искені?
Ол кӱннерде, ӱгренҷілер саны ӧскеннең ӧзіп одырғанда, Грек тілліг иудейлер аразында, кӱннің сай иділчеткен полызығ тарадиинда постарының ӧкіс халған ипчілері санға алылбинчалар тіп, еврейлердең тоғыр чоох-чаахтар пар сыхханнар.
Аннаңар, харындастар, постарыңның араңардаң Худай Худы толған паза алғым хыйғазынаң сабланчатхан читі кізі таап алыңар. Оларны пу тоғысха турғыс саларбыстар.