3 Че Пётр теен: – Ананий! Ноға син, садығ ахчазының пір чардығын харанға чыып салып, Худай Худын алаахтырардаңар сағысты чӱрееңе кирерге сайтанға чараттың?
Китеніңер, сизіктіг полыңар. Ыырҷыңар, сайтан, ыыран чӧрчеткен ала парыс чіли, кемні чібізерін тілеп чӧрче.
Сірер Худай Худын сыныхтирға чӧптезіп алғазар ба хайдағ? Мына, синің апсааңны чыып салған кізілер ізіктең кіріп одырлар. Сині дее сығар парыбызарлар, – теен ағаа Пётр.
Халасты пирібіскендӧк, Иудаа сайтан кір парған. – Итчең нимені табырах идібіс, – теен ағаа Иисус.
Иирде азыранчатхан тус полған. Сайтан Иуданың, Симон Искариоттың оолғының, чӱреене Иисусты садыбызар сағысты кир салған полған.
Аннаңар, Худайның холына кіріңер. Сайтанға тоғыр полыбызыңар, ол сірердең андада тизіп ойлир.
Ис-пайың сини полған нимес пе зе? Садығ ахчазы синің холыңда полған нимес пе зе? Ноға чӱрееңе чой сағысты кирдің? Син, кізілерні нимес, Худайны алаахтырдың.
Ананий алған ахчаның пір чардығын харанға чыып салған, анзын ипчізі ле пілген; паза пір чардығын, ағыл киліп, илҷілернің азахтарынзар сал салған.
Ол туста он ікі ӱгренҷі аразындағы пір ӱгренҷінің істінзер, Искариот тіп солалығ Иудазар, сайтан кір парған.
Тигір хан-чирінеңер сӧсті истіпчеткен, че аны піл полбинчатхан полған на кізізер сайтан киліп, чӱреенде таарылған сӧсті ал чӧрібісче. Мына мындағ кізілер чол хазында таарылған тамахха тӧӧйлер.