26 «Аарлығ Феликс пастыхха Клавдий Лисийдең чолабит.
Олар мындағ пічік пас пиргеннер: «Илҷілер, тигіриб ах сағаллары паза харындастар Антиох саарда, Сирий паза Киликий чирлерінде чуртапчатхан иудей нимес чоннардаң сыххан харындастарға чолабит ысчабыс!
Чох, аарлығ Фест, – нандырған Павел, – мин алаахпинчам. Мин хыйға паза сын сӧстерні чоохтапчам.
Аарлығ Феликс, пістің чонға амыр паза иптіг чуртас пиргенің ӱчӱн паза синің устааныңнаң чонның пайы хозылчатханнаңар, піс сағаа хаҷан даа паза хайда даа прай чӱреебістең алғызыбысты читірчебіс.
Мин дее, прай нимені пастағызынаң сығара чахсы иде піліп алған соонаң, сағаа, аарлығ Феофил, аннаңар изерістіре пас пирерге сағын салғам.
Тӱрчедең сағаа тоғазып, кӧстең кӧске чоохтазып аларыма ізенчем.
Иаков, Худайның паза Хан-пигібіс Иисус Христостың хулы, сірерге, тарадыл парып чӧрген он ікі сӧӧкке, пасчам. Изен-хазых полыңар!
Павелге мӱнҷең аттар тимнеп пиріңер, паза аны Феликс пастыхсар ӱдезібізіңер.
Анаң ол мындағ пічік пазыбысхан:
Тігілері, тізең, Кесар саарзар чидіп, Феликс пастыхсар апарып, Павелні паза пічікті холына пирібіскеннер.
