11 Хараазын Хан-пиг Павелнің хараана кӧрініп, теен: – Хорыхпа! Хайди син Миннеңер Иерусалимде киречіледің, амды сағаа Римде дее ідӧк киречілирге кирек.
Ол киректер соонда Павел, Македон паза Ахай чирлерінҷе иртерге паза Иерусалимге чидерге пӧгін тудып, чоохтанған: – Анда полып алып, мағаа Римні дее кӧріп аларға кирек.
Хараазын кӧспегінде Худай, Павелнің хараана кӧрініп, теен: – Хорыхпа, чоохтан на тур, пір дее тохтаба.
Хан-пиг, тізең, алным алып, минің пастыра Чахсы Хабар толдыра таразын паза аны пасха худайлығлар парчазы иссін тіп тыытты. Іди мин ала парыстың тістерінең ос халғам.
Че сах андох Иисус оларнаң чоохтас сыххан: – Махачы полыңар! Минмін. Хорыхпаңар, – теен Ол. –
Ол оңдайнаң Христостың ӱчӱн кинҷеліг полчатханым ӧргедегілерге дее прайзына паза пасхаларына даа тарап парды.
Нинҷе-де кізі Аныңзар чӱллері пос кізіні тӧзегінең хадох ағыл килген. Иисус, оларның андағ киртіністерін кӧріп, ағырчатхан кізее теен: – Ӧрін, оол! Синің чазыхтарың позыдылчалар!
Мин Аны кӧр салғам, Ол мағаа теен: «Маңзыра, табыраанҷа Иерусалимнең сығып, парыбыс. Миннеңер киречілееніңні чон позына чағын итпес».
Амды мин Худай Худы кӧңнінҷе Иерусалимзер парчам. Пілбинчем, ниме анда мині сағыпча.
Давид тее Аннаңар теен: «Мин Хан Худайымны хаҷан даа позымның алнымда кӧргем. Мині ікі сағыстанмазын тіп, Ол минің оң саринда поладыр.
Мыны сірерге Миннең амырны алзыннар тіп чоохтадым. Чир-чалбахта сірерні чобағ сахтапча, че пик тудыныңар: Мин пу чир-чалбахты чиңіп алдым.
Мин сірерні ӧкіс халғыспаспын, сірерзер нандыра айланарбын.
минің анда пис харындазым пар; Лазарь, парып, оларға, пу ирееленҷең чирге кір парбазыннар тіп, пілдістіг иде чоохтап пирзін».
Син, искен-кӧрген нимелердеңер чоохтап, прай кізілер алнында Аның киречізі поларзың нооза.
Мин илҷі нимеспін ме? Мин пос кізі нимеспін ме? Хан-пигібіс Иисус Христосты кӧрбеем ме? Хан-пигібісте сірер минің тоғызымның салтары нимессер бе?