7 Мин чирге аңдарыл парғам, анаң мағаа ӱн истілген. «Савл, Савл! Ноға син Мині сӱрчезің?» – теен ол ӱн.
Андада Ол нандырар оларға: «Сынны сірерге тіпчем, Минің пу кічіг харындастарымның піреезіне итпеен чахсы нимені Мағаа даа итпеенге саналар».
Мин алында Худайны чабаллаам, Ағаа киртінчеткеннерні сӱргем, хыйыхтаам. Че мин аны, пілінмин, киртінізім чох полып, іди иткенімнеңер, Ол, мағаа айап, пыром тастаан.
Пастых пазох теен: – Хайдағ хомай ниме ит салған Ол? Че кізілер аннаңох тың хысхырғаннар: – Кіреске хазап саларға аны!
Савл чирзер аңдарыл парған, анаң тигірзертін ағаа ӱн истіле тӱскен: – Савл, Савл! Ноға син Мині сӱрчезің? –
Чолда, Дамасксар чағдап таа одырғанымда, кӱн ортызы тузында кинетін тигірзертін мині илбек чарых чарыдыбысхан.
«Кемзер сірер, Хан-пигім?» – нандырғам мин ағаа. «Мин син хыйа сӱрчеткен Назарет саардаң сыххан Иисуспын».