6 Чолда, Дамасксар чағдап таа одырғанымда, кӱн ортызы тузында кинетін тигірзертін мині илбек чарых чарыдыбысхан.
Ол оң холында читі чылтыс тутча паза ікі сари чітіг хылыс Аның ахсынаң сыхча. Аның сырайы кӱнӧрткідегі кӱн чіли чалтырапча.
Анаң Ол оларның кӧзіне алыс сыххан: сырайы, кӱн чіли, чарып килген, кип-азаа чарых осхас ах пол парыбысхан.
Мин чирге аңдарыл парғам, анаң мағаа ӱн истілген. «Савл, Савл! Ноға син Мині сӱрчезің?» – теен ол ӱн.
Улуғ суум-саам полыбысхан. Фарисейлер саринаң Моисей Чахии пілігҷілері, тура хонып, тартыс сыхханнар: – Пу кізінің хомай ниме иткенін пір дее кӧр таппинчабыс. Хут алай Ангел анынаң чоохтасхан полза, піс Худайдаң тоғыр полбаспыс.
Прайзының соонаң, тізең, тузында тӧрібеен кізі полып, мин Аны кӧргем.