22 Пу сӧстерге теере Павелні искеннер, мының соонаң олар чоо хысхырыс сыхханнар: – Чох ит чир-чалбахтаң мындағны! Ол чуртабасха кирек!
Агрипп хан паза мында піснең хада полчатхан прай чон! – теен Фест, – мына пу кізі, кемнең тоғыр полчалар прай даа иудейлер, Иерусалимде дее, мында даа, минзер киліп, ол чуртабасха кирек тіп хысхырчалар.
Ибіре кізілер, андар сыынызып, хысхырғаннар: – Ӧлім ағаа!
Чох ит, кіреске хазат аны! – пазох хысхырысханнар олар. – Хайди мин сірернің ханыңарны хазап саларбын? – сурған Пилат. – Пістің Рим хағанынаң пасха хан чоғыл, – нандырғаннар улуғ абыстар.
Че прай чон хысхыр сыххан: – Ӧлім Ағаа! Варавваны позыт піске!
Олар піске Худайның Чахсы Хабарын чоннарға, арачыланзыннар тіп, тарадарға пирбинчелер. Іди полып, олар постарының чазыхтарының санын хосчалар. Че мына Худайның чарғызы оларға чидібӧк одыр.